Η τάση της νομικής αναγνώρισης των «δικαιωμάτων νέας γενιάς» μεμονωμένων -ή έστω ελάχιστων- συνανθρώπων μας, συνέπεσε (όχι τυχαία) με την άνοδο του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού ως οργανικό του συστατικό, αξεδιάλυτα δεμένου με την αγιοποίηση του δικαιώματος του επιχειρείν.
Η κοινωνία, το κράτος, η τοπική αυτοδιοίκηση και τα άλλα συλλογικά δημιουργήματα της Πολιτικής Κοινωνίας, στην εποχή της νεωτερικότητας, απαγορεύεται πλέον να κατέχουν μέσα παραγωγής και να ασκούν οικονομικές δραστηριότητες γιατί αυτό θεωρείται «έγκλημα καθοσιώσεως» από το …ευαγγέλιο του νεοφιλελευθερισμού.
Ταυτόχρονα αλλάζει ριζικά η θεώρηση του Προσώπου, η οντολογία του, όπως προσδιοριζόταν από την κλασική φιλοσοφία και τη χριστιανική πίστη.
