ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ
ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΑ
Όλο και περισσότεροι πολίτες προβληματίζονται πλέον με την παρουσία της χώρας μας στο ευρώ. Αυτός ο προβληματισμός τείνει να γίνει κυρίαρχος.
Σήμερα όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι αρχίζουν να κατανοούν ότι η έξοδος από το ευρώ, στο πλαίσιο συνολικής αμφισβήτησης της Ε.Ε. και μιας νέας προοδευτικής πορείας, ίσως να είναι αναντικατάστατη προϋπόθεση διεξόδου από την κρίση.
Την ώρα, όμως, που προσεγγίζουν αυτήν την κατεύθυνση, την ίδια ώρα αμφιβάλλουν, διστάζουν και φοβούνται.
ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ!
Οι φόβοι των πολιτών για ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ, που μεταφράζονται σε αγωνιώδη ερωτήματα, είναι πολλοί και επιτείνονται από την καταστροφολογία των κυρίαρχων κύκλων, συχνά και δυνάμεων της Αριστεράς.
Συγκεκριμένα, σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ, οι πολίτες φοβούνται για πολλά και ειδικότερα για τις καταθέσεις, τους μισθούς και τις συντάξεις τους.
Οι φόβοι αυτοί είναι αβάσιμοι, πράγμα που μπορεί να επιχειρηματολογηθεί μόνο και μόνο από το γεγονός ότι πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης έχουν εθνικό νόμισμα, ακόμα και χώρες της Ε.Ε., χωρίς αυτό να σημαίνει καταστροφή.
Αντίθετα, όλες αυτές οι χώρες, ακόμα και πιο αδύναμες οικονομικά από την Ελλάδα, παρ’ ότι ακολουθούν νεοφιλελεύθερες, σε γενικές γραμμές, επιλογές, διανύουν την κρίση με αρκετά ηπιότερες συνέπειες από ότι η χώρα μας ή χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης.
Κι αυτό για να μην αναφερθούμε στην προ ευρώ Ελλάδα, η οποία ακολουθούσε τις συνταγές του νεοφιλελεύθερισμού με νόμισμα τότε τη δραχμή. Σε αυτή την Ελλάδα δεν είχαν εξανεμισθεί οι καταθέσεις, ούτε οι μισθοί και οι συντάξεις.
Αντίθετα, στην τότε Ελλάδα της δραχμής, παρ’ ότι νεοφιλελεύθερη, μάλλον συγκρατούνταν οι λαϊκές αποταμιεύσεις, οι μισθοί, τα εισοδήματα και η κατανάλωση, ενώ στη νεοφιλελεύθερη Ελλάδα του ευρώ αυτό συνέβαινε, στο βαθμό που συνέβαινε, χάρις στον ποταμό των δανείων ιδιωτών και δημοσίου. Δάνεια από ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο επεκτάθηκε ληστρικά και ταχύτατα χάρις στο «σκληρό ευρώ» και τα χαμηλά επιτόκια του τελευταίου. Αυτά, όμως, ήταν που προσέδωσαν εφιαλτικές διαστάσεις στην ελληνική κρίση.
Κάνοντας αυτές τις επισημάνσεις, καθόλου δεν σημαίνει ότι το δίλημμά μας είναι αν ο νεοφιλελεύθερος ελληνικός καπιταλισμός θα είναι μέσα ή έξω από το ευρώ.
Κάθε άλλο! Ο νεοφιλελευθερισμός και ο καπιταλισμός είναι σε κάθε περίπτωση βλαπτικοί για τη χώρα.
Η δική μας πρόταση για έξοδο από το ευρώ συνδέεται με μια νέα προοδευτική πορεία και με μια εθνικά ανεξάρτητη και δημοκρατική Ελλάδα.