ΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΓΕΣ, ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ.

ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΧΙΛΙΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΩΡΑ

KATAINEN: ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΓΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ

Προσθήκη λεζάντας

-ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΟΥΜΑΝΤΟ;
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΜΑΙΑ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΕΞΕΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ.
Κάλεσμα προς τους ιδιώτες επενδυτές να χρησιμοποιήσουν το Ευρωπαϊκό ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων (EFSI), αλλά και απευθείας την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) ακόμα και αν δεν απολαμβάνει την "κυβερνητική έγκριση", απευθύνει στην αποκλειστική συνέντευξη  που παραχώρησε στο Capital.gr ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδιος για θέματα Εργασίας, Ανάπτυξης, Επενδύσεων και Ανταγωνιστικότητας, Jyrki Katainen. 
Ο κ. Katainen με ιδιαίτερα λεπτό –αλλά σαφή και διακριτικό– τρόπο περιγράφει το έλλειμμα εμπιστοσύνης και ανταγωνιστικότητας που υπάρχει στη χώρα το τελευταίο διάστημα, δυο παραμέτρους που είναι βασικές για την αντιστροφή του υφεσιακού κλίματος το οποίο έχει ενσκήψει και σκιάζει την ελληνική οικονομία.

Διαβάστε περισσότερα  http://prezatv.blogspot.gr/2016/02/katainen.html#more

Αρθρο Τόμσεν με… ρεαλισμό για περικοπές συντάξεων και ελάφρυνση του χρέους.....για εμας μιλάει το ΔΝΤ ακριβώς πριν την απεργία των αγροτών και την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να λύσει το πραμικρό πρόβλημα.

Ολόκληρη η παρέμβαση του Πολ Τόμσεν

«Εχοντας τραβήξει την Ελλάδα με επιτυχία από το χείλος του γκρεμού πέρυσι το καλοκαίρι, και ακόλουθα αφού σταθεροποίησε την οικονομία, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα τώρα συζητά με τους ευρωπαίους εταίρους της και με το ΔΝΤ ένα περιεκτικό πολυετές πρόγραμμα που μπορεί να εξασφαλίσει μια διαρκή ανάκαμψη και να καταστήσει βιώσιμο το χρέος. Ενώ οι συζητήσεις συνεχίζονται, υπήρξαν ορισμένες παρανοήσεις σχετικά με τις απόψεις και τον ρόλο του ΔΝΤ στην όλη διαδικασία. Θεώρησα, λοιπόν, χρήσιμο να αποσαφηνίσω τα θέματα αυτά.

Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι το ΔΝΤ έχει συνδέσει τη συμμετοχή του με δρακόντειες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα στο Ασφαλιστικό. Αυτό δεν αντανακλά την πραγματικότητα. Σε τελική ανάλυση, τα νούμερα ενός προγράμματος πρέπει να βγαίνουν: ο συνδυασμός των μεταρρυθμίσεων συν την ελάφρυνση του χρέους πρέπει να δίνουν σε εμάς και στη διεθνή κοινότητα εύλογες διασφαλίσεις ότι στο τέλος του επόμενου ελληνικού προγράμματος, σχεδόν μετά μια δεκαετία εξάρτησης από τη βοήθεια της Ευρώπης και του ΔΝΤ, η Ελλάδα θα μπορέσει τελικά να σταθεί στα πόδια της. Αυτό προϋποθέτει μια αντίστροφη εξισορρόπηση της φιλοδοξίας των μεταρρυθμίσεων και του ύψους της ελάφρυνσης του χρέους. Μπορούμε σίγουρα να υποστηρίξουμε ένα πρόγραμμα με λιγότερο φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις, όμως αυτό αναπόφευκτα θα ενείχε μια μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους.

«Ο ελληνικός προϋπολογισμός χρειάζεται να μεταφέρει περίπου το 10% του ΑΕΠ για να καλύψει το μεγάλο κενό στο ασφαλιστικό σύστημα, σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο που είναι 2½ τοις εκατό. Σαφώς, αυτό δεν είναι βιώσιμο»

Με αυτό κατά νου, όσες μεταρρυθμίσεις και να γίνουν, δεν θα μπορέσουν να καταστήσουν το ελληνικό χρέος βιώσιμο χωρίς την ελάφρυνσή του και, από την άλλη μεριά, όσες ελαφρύνσεις του χρέους και να γίνουν δεν θα μπορέσουν να καταστήσουν βιώσιμο το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα, χωρίς ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις. Πρέπει να γίνουν και τα δύο. Αναμφίβολα, η Ελλάδα και οι ευρωπαίοι εταίροι της θα πρέπει να πάρουν δύσκολες πολιτικές αποφάσεις στους επόμενους μήνες, ώστε να καταλήξουν σε ένα πρόγραμμα που είναι βιώσιμο – ένα πρόγραμμα με νούμερα που βγαίνουν.
Τέτοιες δύσκολες αποφάσεις δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται επιδερμικά κάνοντας μη ρεαλιστικές υποθέσεις. Αν και υπάρχει μεγάλο περιθώριο για την αύξηση της παραγωγικότητας με μεταρρυθμίσεις, η τελευταία εξαετία έδειξε ότι το εύρος και ο ρυθμός των μεταρρυθμίσεων που μπορεί να αποδεχτεί η ελληνική κοινωνία δεν συνάδει με την πρώιμη βελτίωση της παραγωγικότητας και με τη βιώσιμη ανάπτυξη. Ετσι, λοιπόν, οι υποθέσεις ότι η Ελλάδα μπορεί απλά να ξεπεράσει το πρόβλημα του χρέους της χωρίς την ελάφρυνσή του -με μια γρήγορη μετάβαση από τη χαμηλότερη στην υψηλότερη αύξηση της παραγωγικότητας, μέσα στην Ευρωζώνη- δεν είναι αξιόπιστες. 

Ομοίως, η κατά πολύ περιορισμένη επιτυχία στην καταπολέμηση της περιβόητης φοροδιαφυγής στην Ελλάδα – για να πληρώσουν οι ευκατάστατοι το δίκαιο μερίδιό τους- σημαίνει ότι οι μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό δεν μπορούν να αποφευχθούν κάνοντας απλά υποθέσεις ότι θα γίνουν υψηλότερες εισπράξεις φόρων στο μέλλον.

Γιατί τόση μεγάλη επικέντρωση στις ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις; Παρά τις ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις του 2010 και του 2012, το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα παραμένει σε -οικονομικά- απλησίαστα και γενναιόδωρα επίπεδα. Για παράδειγμα, οι τυπικές συντάξεις σε ονομαστικούς όρους Ευρώ, είναι σε γενικές γραμμές παρόμοιες στην Ελλάδα και στη Γερμανία, αν και η Γερμανία -με μέτρο τον μέσο μισθό- είναι δύο φορές πιο πλούσια από την Ελλάδα. Πρέπει επίσης να προσθέσουμε ότι οι Ελληνες εξακολουθούν να συνταξιοδοτούνται πολύ πιο νωρίς από τους Γερμανούς, και ότι η Γερμανία είναι πιο αποτελεσματική στην είσπραξη των ασφαλιστικών εισφορών. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο ελληνικός προϋπολογισμός χρειάζεται να μεταφέρει περίπου το 10% του ΑΕΠ για να καλύψει το μεγάλο κενό στο ασφαλιστικό σύστημα, σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο που είναι 2½ τοις εκατό. Σαφώς, αυτό δεν είναι βιώσιμο.

Τα μαντάτα του Πολ και οι απαιτήσεις του για νέα μέτρα 

ΣΤΑ €43 ΔΙΣ. ΕΤΗΣΙΩΣ Η ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΟΤΑΝ ΣΕ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΘΗΚΑΝ ΦΟΡΟΙ 31 ΔΙΣ ΕΥΡΩ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΤΑΧΘΕΙ ! ...ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΤΑΝ Η ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ 1η ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΤΟΧΟ.

Τα φορολογικά στοιχεία που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας αποκαλύπτουν μια μεγάλη συρρίκνωση του εισοδήματος που δηλώνουν οι Έλληνες. Πιο συγκεκριμένα, το 2014 δηλώθηκε συνολικό εισόδημα €74 δισ., ενώ το 2011 είχε δηλωθεί ποσό €98 δισ.. Η μείωση κατά 25% σε 3 χρόνια δε μπορεί να ερμηνευθεί μόνο ως συμπίεση των εισοδημάτων λόγω της παρατεταμένης ύφεσης, καθώς η αντίστοιχη μείωση του εγχώριου εισοδήματος (ΑΕΠ) την ίδια περίοδο ήταν 14%. Ερμηνεύεται και ως αύξηση του φαινομένου της φοροδιαφυγής.

«Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος. H σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό» (Μ. Μπρεχτ για τον φασισμό)

Οι επιχειρήσεις του καπιταλισμού σε διάφορες χώρες (ο αριθμός τους αυξάνεται) δεν μπορούν πια να ευοδωθούν χωρίς τη χρήση ωμής βίας. Μερικοί πιστεύουν ακόμα, ότι μπορούν να ενεργούν έτσι συνέχεια, αλλά μια ματιά στα βιβλία των λογαριασμών τους θα τους πείσει, αργά ή γρήγορα, για το αντίθετο. Είναι μονάχα ζήτημα χρόνου.

Μια διακήρυξη ενάντια στο φασισμό δεν μπορεί να έχει ίχνος ειλικρίνειας, όταν μένουν ανέπαφες οι κοινωνικές καταστάσεις, που τον παράγουν σαν φυσική αναγκαιότητα.

Όποιος δε θέλει να εγκαταλείψει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δε θ' απαλλαγεί από το φασισμό, αλλά θα τον χρειάζεται.

Φυσικά, ξέρω, ότι μερικές λέξεις, όπως ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, δεν ακούγονται ωραία, είναι ελάχιστα ρομαντικές και καθόλου ποιητικές. Αλλά κανένας μας δε σκέπτεται να τις χρησιμοποιεί για την ομορφιά τους. Είναι μόνο απαραίτητες. Δηλαδή, χρειάζεται να πούμε αυτό που λένε αυτές οι λέξεις.

Κι όταν βρεθεί κανείς μπροστά στο δίλημμα, αν πρέπει να χρησιμοποιεί τόσο άσχημες, ξερές και δογματικές λέξεις και να μιλάει για πράγματα τόσο μηδαμινά, όπως η εξασφάλιση των απαραίτητων μέσων συντήρησης και η δυνατότητα να τρώει κανείς μέχρι να χορτάσει, ή αν πρέπει ν' αφήσει το φασισμό να νικήσει, θα πρέπει να κηρυχτεί υπέρ αυτών των λέξεων.

Αλλά για να μπει ο καπιταλισμός στον αγώνα ζωής και θανάτου με το προλεταριάτο, πρέπει να απαλλαγεί από όλους τους δισταγμούς του και να πετάξει μια-μια στη θάλασσα όλες τις δικές του έννοιες για ελευθερία, δικαιοσύνη, προσωπικότητα του ατόμου, ακόμα και συναγωνισμό.

Έτσι μια άλλοτε μεγάλη και επαναστατική ιδεολογία εμφανίζεται τώρα στον τελικό της αγώνα με την πιο ταπεινή μορφή κοινής απάτης, με τον πιο αναιδή τρόπο εξαγοράς συνειδήσεων, με την πιο κτηνώδη θρασυδειλία, ακριβώς με φασιστική μορφή.

Και ο αστός δεν εγκαταλείπει το πεδίο της μάχης προτού πάρει την πιο βορβορώδη όψη του.

Πηγή : «Μπέρτολτ Μπρεχτ: Για την τέχνη και την πολιτική» (Σύγχρονη Εποχή). ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 10/2/2013