Το φάντασμα του αριστερού αναχώματος

Αυγουστίνος Ζενάκος & Χρήστος Νάτσης | Τεύχος Unfollow - Απρίλιος 2016

Το αφήγημα που ήθελε απέναντι σε μια ηγεσία «ρεαλιστική» να αντιπαρατίθενται κάποιοι που φύλασσαν αριστερές Θερμοπύλες όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 αλλά, από μερικές απόψεις, ενισχύθηκε. Τι είδους ιδεολογικός χώρος έχει αρχίσει να συγκροτείται, όμως, από τέτοιου είδους πρακτικές;

Από το καλοκαίρι του 2014, αν όχι νωρίτερα, είχε γίνει εμφανές στον ΣΥΡΙΖΑ το ρήγμα ανάμεσα στην «ηγετική ομάδα» και στο «κόμμα». Τούτο δεν είναι, βέβαια, παρά ένα σχήμα, αναγκαστικά απλουστευτικό· διότι η ηγετική ομάδα μπορεί πράγματι να εργαζόταν με ομοθυμία ανάμεσα στα μέλη της με στόχο την ολοένα μεγαλύτερη αυτονόμησή της, αλλά το «κόμμα» διασχιζόταν από πλείστες όσες διασταυρούμενες πορείες, κάποτε συμμαχικές και κάποτε εχθρικές, πάντως συνήθως αντιφατικές, καθώς ομάδες στελεχών, «τάσεις» και φράξιες διαγκωνίζονταν καθ’ οδόν προς την εξουσία. Στον βαθμό που το κόμμα δεν συνίστατο σε μια οργανωτική ενότητα με τη σκληρή μαρξιστική έννοια, δεν επρόκειτο, δηλαδή, για ένα πολιτικό υποκείμενο, αλλά απλώς για την πολιτική συσσωμάτωση συνιστωσών που τις συνείχε η εξωτερική ενότητα της προσδοκίας της κατάληψης της εξουσίας, η ηγετική ομάδα ήταν εύκολο να δρα ως ο συγκολλητικός ιστός αυτής της συσσωμάτωσης. Κι από κοντά, η κοινοβουλευτική ομάδα, με ποικίλους βαθμούς επαφής είτε με τους προεδρικούς αξιωματούχους είτε με το κόμμα, άνιση και ίσως ανακόλουθη αλλά σίγουρα δυναμική, έμοιαζε να τραβάει τον δικό της δρόμο, δίχως να βαραίνει ιδιαίτερα στους εσωτερικούς διαξιφισμούς. Ίσως, λοιπόν, η μόνη διαπίστωση στην οποία φαίνεται χρήσιμο το σχήμα αυτό να είναι πως ήδη από τότε είχε εμφανιστεί το αφήγημα που ήθελε απέναντι σε μια ηγεσία «ρεαλιστική» να αντιπαρατίθενται κάποιοι που φύλασσαν αριστερές Θερμοπύλες. Το ποπ αφήγημα του «καλού και κακού... 

Διαβάστε περισσοτερα και στηρίξτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία :  http://unfollow.com.gr/print-edition/fantasma-tou-aristerou-anaxomatos/