ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ....ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Το σύνταγμα της Ελλάδος μπορεί και πρέπει επιτέλους να αποδώσει στην κοινωνία όλες τις δυνάμεις εκείνες που απορροφούσε μέχρι τώρα ένα σάπιο Κρατικογενές πολιτικό σύστημα. Η αστική επανάσταση του "αυτονόητου"  κατα τον γΑΠ,  αλλά και η όποια αλλαγή συσχετισμών μέσα στην ΕΕ,  περνά αναγκαστικά από την αλλαγή της βάσης των δημοκρατικών θεσμών.

Ξέρουμε από μόνοι μας στην Ελλάδα να φαγωθούμε , δεν χρειαζόμαστε καμιά βοήθεια. Η πολλαπλότητα των συμφερόντων που ερμηνεύουν επ΄ ωφελεία τους τις στρατηγικές κινήσεις της κυβέρνησης,  δείχνουν ότι η εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ είναι και προϊόν μιας μικρής έστω αλλά πραγματικής, πάλης των διαφόρων παραγωγικών τάξεων και όχι μόνο της μετατόπισης ψηφοφόρων του πρώην ΠΑΣΟΚ, ενάντια στην τάξη που ιδιοποιείται. Η οικονομική απελευθέρωση της  εργατιάς , που έχει άλλωστε συντριβεί τα τελευταία χρόνια, αργεί πολύ ακόμη. Ρεαλιστικά για την ανάπτυξη χρειαζόμαστε τεράστια κεφάλαια που δυστυχώς δεν υπάρχουν, ούτε φαίνεται να εισρεύσουν τα επόμενα χρόνια. Η πολιτική εξουσία δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει με συνέχιση της κοινωνικής σκλαβιάς. Τι πρέπει να γίνει λοιπόν ?

Σταθερότητα φορολογίας, επενδύσεις με όποιο κόστος λένε πολλοί. Οι τάξεις στην χώρα μας βρίσκονται όμως σε πλήρη αντιστοιχία με την ταξική εξουσία. Συνδικαλιστές, άνεργοι, δημόσιοι υπάλληλοι,  επιστήμονες αγρότες,  ΜΜΕ και  κατασκευαστικές εταιρίες , μονοπωλιακά συγκροτήματα κλπ  έχουν αλλοτριωθεί από τις πολιτικές του εύκολου κρατικού πλουτισμού και τις επιδοτήσεις της ΕΕ. Αυτοί όλοι θα αντιδράσουν σφοδρά.

Είναι επιτακτική ανάγκη οι κοινωνικός χαρακτήρας μιας νέας παραγωγής στην Ελλάδα να στηρίζεται σε ένα νέο καταμερισμό της εργασίας. Το νέο μοντέλο θα πρέπει να έχει σαν βάση :

- αναρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στην έννοια διαμόρφωσης πλαισίου μόνιμης απασχόλησης

- δημιουργία θέσεων εργασίας σε τομείς υψηλής προτεραιότητας και προσθετικής αξίας στην παραγωγή και υπηρεσίες με ταυτόχρονη  αφαίρεση του   κρατικού παρεμβατισμού  με δημιουργία σταθερού εργασιακού και χρηματοδοτικού πλαισίου  

- δημιουργία κοινωνικών αυτοδιοικούμενων μονάδων με παραχώρηση κρατικών Μονάδων ή υπηρεσιών σε πρώην εργαζόμενους για εκμετάλλευση

- προώθηση - ίδρυση δραστηριοτήτων κοινωνικής οικονομίας

- κατάργηση μονοπωλιακών δικτύων σε τομείς όπως χημικά, τρόφιμα, ποτά, καπνός κλπ καθώς και άνοιγμα των επαγγελμάτων με σταθερό και βιώσιμο πλαίσιο λειτουργίας

- μείωση φορολογίας τμηματικά και σύμφωνα με τον περιφερειακό σχεδιασμό ανάπτυξης οικονομιών κλίμακας

- ενίσχυση γεωργικών και κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων στην βάση ολοκληρωμένου σχεδίου 5ετούς ανάπτυξης της χώρας για την γεωργική αυτάρκεια

- βελτίωση υποδομών και συστημάτων διανομής

 - τακτοποίηση «συνταξιοδοτικού» σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, ιδίως  με την «ανακατασκευή» των Δ.Υ και αυστηρό έλεγχο των οικονομικών τους

Για καθε ένα απο τα ανωτέρω απαιτείται προσεκτικός σχεδιασμός και ανάλυση. Τα υπουργεία όμως  τι κάνουν; δεν είναι αυτός ο ρόλος τους. Δεν έχουν ικανά στελέχη ή μήπως ασχολούνται μόνο με ρουσφέτια και κομματική πελατεία ;  Η μαρξιστική θεώρηση ότι η ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο από μια εναλλαγή της ανθρώπινης φύσης μπορεί να γίνει η απαρχή της ατομικής αλλαγής, ας γίνει πράξη τώρα. 

Oλόκληρο το παγκόσμιο εμπόριο σήμερα τσουλάει πάνω στις ανάγκες όχι της ατομικής κατανάλωσης, αλλά της ίδιας της  παραγωγής. Για παράδειγμα η ανάγκη των συμβολαιογράφων προϋποθέτει ένα δεδομένο αστικό δίκαιο που είναι έκφραση μιας ορισμένης εξέλιξης της ιδιοκτησίας, δηλ. της παραγωγής. ΄Ομως το κράτος με τους φόρους στα ακίνητα μειώνει συνεχώς της εργασία τους καθώς τμήματα πληθυσμού αδυνατούν να καλύψουν την φορολογική αυτή επιβάρυνση και δεν ζητούν συμβολαιογραφικές υπηρεσίες. Το ίδιο συμβαίνει με τους φαρμακοποιούς, τους καθηγητές ή τους γιατρούς.

Το χρέος που δεν είναι λογιστικές εγγραφές όπως πιστεύουν μερικοί πολιτικοί, ήρθε και θα μείνει. Ο σοσιαλισμός και η φτώχεια είναι έννοιες αντίθετες,  αφού η πρώτη είναι το παιδί της αδικίας και η δεύτερη υπόσχεται ελευθερία και αποτελεσματικότητα πολιτικών προς όφελος της εργασίας. Πρέπει όμως να γίνουν πράξη οι λέξεις. Δύσκολο, αλλά αν δεν γίνει τίποτε θα καταλήξουμε γρήγορα εκεί που ξεκινήσαμε και πάλι θα κοιτάμε το εκεί που θέλουμε να πάμε από του μυαλού μας τα βάθη. Εκτός αν όλοι πιστεύουμε το ρηθέν από τον Ιαχωβά προς τον Αδάμ ..ότι πρέπει να εργάζεσαι με τον ιδρώτα του προσώπου σου.

 

Η χρήση των προϊόντων και υπηρεσιών καθορίζεται κύρια από τις κοινωνικές συνθήκες που βρίσκονται οι καταναλωτές που με την σειρά τους και αυτές στηρίζονται στον ταξικό ανταγωνισμό. Κατά τεκμήριο ότι απαιτεί λιγότερη εργασία έχει την λιγότερη τιμή. 

Είναι όμως έτσι; όχι βέβαια καθώς ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα αναγκάζει την Ελλάδα να παράγει συγκεκριμένα και να καταναλώνει το ίδιο. Αυτό σημαίνει με απλά ελληνικά  ότι η πείνα είναι ίδια , αλλά ο τρόπος ικανοποίησης διαφορετικός. Μπορεί να φας κρέας μαγειρευτό ή αποφάγια από σκουπίδια. Στην φεουδαρχική Ελλάδα οι 10-15 οικογένειες που την διαφεντεύουν, έχουν επιλέξει για την δική μας πείνα. Ανατρέψτε τους το γρηγορότερο  και αποθέστε τα προϊόντα της φεουδαρχικής κοινωνίας στην λαϊκή εργατική τάξη. Με σύστημα , με αρχές , με έλεγχο και με σοβαρότητα. Αλλιώς κινδυνεύουμε όλοι στην έρμη τούτη τη χώρα δίχως μέλλον, με παιδιά εργαζόμενα μόνο στο εξωτερικό και με κάτι φαντάσματα γερόντων πλαισιωμένα από μετανάστριες νοσοκόμες,   να κυκλοφορούμε  στους άδυτους δρόμους της ελληνικής ιδιαιτερότητάς μας......