Συγχρονισμένη προσπάθεια να νεκραναστήσουν μια προπαγανδιστική
γραμμή, σύμφωνα με την οποία το μνημόνιο επιβλήθηκε στην κυβέρνηση, ήταν
προϊόν εκβιασμού, το αποδέχτηκαν με το ζόρι κ.λπ. κ.λπ., καταβάλλουν
κυβερνητικά και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες μέρες, καθώς τα
προπαγανδιστικά περί «κόκκινων γραμμών» καταρρέουν το ένα μετά το άλλο.
Είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα με το ζόρι, αλλά κάνει όσα πρέπει, για να πετύχει τον διακηρυγμένο της, πριν ακόμα αναλάβει τη διακυβέρνηση, στόχο για ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, τόνωση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, διαμόρφωση ευνοϊκού περιβάλλοντος για επενδύσεις, αναβάθμιση του ρόλου της αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή.
Οι κλάψες τους δεν αντέχουν σε καμία σοβαρή κριτική.
Είναι προφανές ότι όλες οι κυβερνήσεις θα ήθελαν να αποφύγουν τα αντιλαϊκά μέτρα, αφού εισπράττουν πολιτικό κόστος, αλλά και γιατί δυσκολεύουν συνολικά τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος. Ομως, πάνω απ' όλα προέχει η εξυπηρέτηση των αναγκών, των συμφερόντων της αστικής τάξης, της τάξης που έχει στα χέρια της τα κλειδιά της οικονομίας. Στην ικανότητά τους να υπηρετούν αυτά τα συμφέροντα κρίνονται οι αστικές κυβερνήσεις.
Εξάλλου, έχει αποδειχτεί παραμύθι η θέση ότι και οι ανάγκες του κεφαλαίου θα ικανοποιούνται και ο λαός θα ευημερεί.
Η στάση τους θυμίζει το «τραβάτε με κι ας κλαίω»!
Στο πλαίσιο αυτό, ολοένα και συχνότερα ακούγονται δηλώσεις σαν αυτή της κυβερνητικής εκπροσώπου, Ολγας Γεροβασίλη, ότι εφαρμόζουν «αυτά που υποχρεωθήκαμε και έπρεπε να ακολουθήσουμε ... προκειμένου να μπορέσουμε να πάμε στην επόμενη ημέρα», ή του υπουργού Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλου, ότι «είναι νεοφιλελεύθερα μέτρα, εμείς αναγκαστήκαμε να τα πάρουμε τον Ιούλιο... Προφανώς δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι όταν αυξάνουμε τον ΦΠΑ». 'Η του Δ. Παπαδημούλη, προχτές, ότι «το 3ο μνημόνιο ήταν μία δύσκολη αλλά και αναγκαία συμφωνία, κάτω από το καθεστώς εκβιασμού το περασμένο καλοκαίρι. Δεν αντικαθιστά ούτε καταργεί το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ».
Χτες, εξάλλου, ο υπουργός Αμυνας και πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος, επανέλαβε, αναφερόμενος στην κατάργηση του μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ στα νησιά, «λάβαμε μέτρα που δεν συμβαδίζουν με το νόημα του Συντάγματος». Από κοντά ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Χρ. Σπίρτζης, εξέφρασε τον πόνο του για την πώληση του Ελληνικού και το τίμημα που «δεν ήταν το καλύτερο», όπως είπε.
Τα μέτρα παίρνονται στην Ελλάδα και σε όλα τα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, δίχως το περίβλημα μνημονίου σ' αυτά, ώστε να περάσει το κεφάλαιο στην επόμενη μέρα που θα σφραγιστεί από ανάκαμψη κερδών. Μάλιστα, σε κράτη - μέλη της ΕΕ, η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό προνόησαν, προωθώντας μεταρρυθμίσεις, όπως αυτές που υλοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα, πολλά χρόνια πριν.
Είναι κοροϊδία ο ισχυρισμός τους ότι αναγκάστηκαν να πάρουν δύσκολες αποφάσεις, ώστε «να περάσουμε στην επόμενη μέρα» και ότι αυτή τη μέρα η κυβέρνηση θα ανασύρει κάποιο πρόγραμμα, που κρατάει κρυμμένο σαν το «δέκα το καλό» στο μανίκι της, το οποίο θα ωφελήσει το λαό εν είδει ανταμοιβής για τις θυσίες που υφίσταται.
Αυτή η μέρα θα βρει τους λαούς σε χειρότερη ακόμα θέση απ' αυτήν που βρίσκονται σήμερα, δίχως προοπτική ανάκαμψης δικαιωμάτων, ανάκτησης απωλειών, αφού κάτι τέτοιο θα προσκρούει στη διατήρηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ο μόνος «άσσος στο μανίκι» των κυβερνώντων για την επόμενη μέρα είναι προγράμματα με ημερομηνία λήξης για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, της τεράστιας ανεργίας κ.λπ. Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και τα «δάκρυα» της κυβέρνησης κροκοδείλια, για να παρασύρουν το λαό σε μια επιζήμια αναμονή, την ώρα που πρέπει, με όρους κινήματος, να οργανώσει την απάντησή του.
Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Αποψή μας» του «Ριζοσπάστη», 11/6/2016
Είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα με το ζόρι, αλλά κάνει όσα πρέπει, για να πετύχει τον διακηρυγμένο της, πριν ακόμα αναλάβει τη διακυβέρνηση, στόχο για ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, τόνωση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, διαμόρφωση ευνοϊκού περιβάλλοντος για επενδύσεις, αναβάθμιση του ρόλου της αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή.
Οι κλάψες τους δεν αντέχουν σε καμία σοβαρή κριτική.
Είναι προφανές ότι όλες οι κυβερνήσεις θα ήθελαν να αποφύγουν τα αντιλαϊκά μέτρα, αφού εισπράττουν πολιτικό κόστος, αλλά και γιατί δυσκολεύουν συνολικά τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος. Ομως, πάνω απ' όλα προέχει η εξυπηρέτηση των αναγκών, των συμφερόντων της αστικής τάξης, της τάξης που έχει στα χέρια της τα κλειδιά της οικονομίας. Στην ικανότητά τους να υπηρετούν αυτά τα συμφέροντα κρίνονται οι αστικές κυβερνήσεις.
Εξάλλου, έχει αποδειχτεί παραμύθι η θέση ότι και οι ανάγκες του κεφαλαίου θα ικανοποιούνται και ο λαός θα ευημερεί.
Η στάση τους θυμίζει το «τραβάτε με κι ας κλαίω»!
Στο πλαίσιο αυτό, ολοένα και συχνότερα ακούγονται δηλώσεις σαν αυτή της κυβερνητικής εκπροσώπου, Ολγας Γεροβασίλη, ότι εφαρμόζουν «αυτά που υποχρεωθήκαμε και έπρεπε να ακολουθήσουμε ... προκειμένου να μπορέσουμε να πάμε στην επόμενη ημέρα», ή του υπουργού Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλου, ότι «είναι νεοφιλελεύθερα μέτρα, εμείς αναγκαστήκαμε να τα πάρουμε τον Ιούλιο... Προφανώς δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι όταν αυξάνουμε τον ΦΠΑ». 'Η του Δ. Παπαδημούλη, προχτές, ότι «το 3ο μνημόνιο ήταν μία δύσκολη αλλά και αναγκαία συμφωνία, κάτω από το καθεστώς εκβιασμού το περασμένο καλοκαίρι. Δεν αντικαθιστά ούτε καταργεί το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ».
Χτες, εξάλλου, ο υπουργός Αμυνας και πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος, επανέλαβε, αναφερόμενος στην κατάργηση του μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ στα νησιά, «λάβαμε μέτρα που δεν συμβαδίζουν με το νόημα του Συντάγματος». Από κοντά ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Χρ. Σπίρτζης, εξέφρασε τον πόνο του για την πώληση του Ελληνικού και το τίμημα που «δεν ήταν το καλύτερο», όπως είπε.
Τα μέτρα παίρνονται στην Ελλάδα και σε όλα τα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, δίχως το περίβλημα μνημονίου σ' αυτά, ώστε να περάσει το κεφάλαιο στην επόμενη μέρα που θα σφραγιστεί από ανάκαμψη κερδών. Μάλιστα, σε κράτη - μέλη της ΕΕ, η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό προνόησαν, προωθώντας μεταρρυθμίσεις, όπως αυτές που υλοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα, πολλά χρόνια πριν.
Είναι κοροϊδία ο ισχυρισμός τους ότι αναγκάστηκαν να πάρουν δύσκολες αποφάσεις, ώστε «να περάσουμε στην επόμενη μέρα» και ότι αυτή τη μέρα η κυβέρνηση θα ανασύρει κάποιο πρόγραμμα, που κρατάει κρυμμένο σαν το «δέκα το καλό» στο μανίκι της, το οποίο θα ωφελήσει το λαό εν είδει ανταμοιβής για τις θυσίες που υφίσταται.
Αυτή η μέρα θα βρει τους λαούς σε χειρότερη ακόμα θέση απ' αυτήν που βρίσκονται σήμερα, δίχως προοπτική ανάκαμψης δικαιωμάτων, ανάκτησης απωλειών, αφού κάτι τέτοιο θα προσκρούει στη διατήρηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ο μόνος «άσσος στο μανίκι» των κυβερνώντων για την επόμενη μέρα είναι προγράμματα με ημερομηνία λήξης για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, της τεράστιας ανεργίας κ.λπ. Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και τα «δάκρυα» της κυβέρνησης κροκοδείλια, για να παρασύρουν το λαό σε μια επιζήμια αναμονή, την ώρα που πρέπει, με όρους κινήματος, να οργανώσει την απάντησή του.
Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Αποψή μας» του «Ριζοσπάστη», 11/6/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου