ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΑΠΟ ΕΞΩ......... ΟΥΤΕ ΚΑΝ Ο γΑΠ ΠΟΥΝΑΙ ΕΞΩ.........

Πόσο αληθινή φαίνεται η φράση αυτή του Ellio D' Anna, αφού σήμερα οι  περισσότεροι οι άνθρωποι , αναγκάστηκαν να καταπιέσουν την αληθινή φύση τους, για να μοιάσουν σε ένα μοντέλο ανθρώπου, που τους υπόδειξαν... Αν κοιτάξουμε δίπλα μας θα δούμε ότι ένας από τους λόγους της μη εξέγερσης ακόμη του ελληνικού λαού είναι η καταπίεση της αληθινής φύσης τους, με μέτρα φυσικά βίας, απειλών και απώλειας. 

Με το ξύλο, με την τιμωρία, με συναισθηματικό εκβιασμό, με πνευματικό εκφοβισμό, υπάρχουν τόσα πεδία ανοιχτά ακόμη και σε ένα παιδί, που δεν υπάρχει τέλος... Δυστυχώς το παιδί έγινε μεγάλος πια , αλλά συνεχίζει να μην αισθάνεται τίποτε λόγω νάρκωσης και αναγκασμού συνεχούς υπακοής. Στο matrix της Ελλάδος  το παιδί έγινε αυτό που είναι ένας υπολογιστής...άνθρωπος με βάση στοιχεία δεδομένων...

Όλες οι κινήσεις ενός ενήλικα είναι ακριβώς υπολογισμένες από την αρχική  του καθοδήγηση, να διατηρήσει τα αρχεία...πάντα  φυσικά για το "καλό" του...

Όσα εφόδια πήρε για να τα χρησιμοποιήσει στην ενήλικη ζωή του, ήταν στερημένα από την ουσιώδη Αγάπη,  που χρειάζεται ο νέος άνθρωπος για να αναπτύξει την εμπιστοσύνη, τον σεβασμό και την ελευθερία να επιλέγει τον δικό του δρόμο. Διαβάστε τον αυτοσεβασμό (sic)  που νοιώθει πχ. ο Κουφοντίνας και περιγράφει στο βιβλίο " Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη" και αν θέλετε να καταλάβετε που βρίσκεσθε στην κλίμακα,  σκεφτείτε εσείς σαν καταδικασμένος  τρομοκράτης - δολοφόνος, τι και πως θα περιγράφατε την δική σας αντίστοιχη εμπειρία.

Περισσότερο πείστηκε  κάθε άνθρωπος σαν παιδί ότι όλοι οι άλλοι γνωρίζουν το «καλό» του και το κάνουν από ενδιαφέρον και από αγάπη, να του το υποδεικνύουν σημαδεύοντας τα λάθη του…  Και όταν έρθει η ώρα του «delete» το χέρι τρέμει, γιατί αυτό το "καλό" έγινε τόσο μεγάλη προτεραιότητα, που κανένας δεν τολμά εύκολα να το πατήσει, γιατί μέσα του νομίζει ότι απορρίπτει το "καλό" του... Δεν θέλει να διαγράψει φυσικά ποτέ ακόμη και  την ίδια την άθλια ζωή που του επέβαλλαν τα μνημόνια και οι πολιτικοί, το ίδιο το άθλιο και τρομολάγνο κράτος, τις  δυνάμεις που τον εξουσίασαν και δυστυχώς είναι οι ίδιες τότε  και τώρα (πχ τι διαφορά έχει το σημερινό ΔΝΤ από τη βοήθεια Τρούμαν - εκτός και να κάποιος πιστεύει ακόμη ότι η δεύτερη ήταν δωρεάν). 

Έχει γεμίσει ο εσωτερικός  κόσμος μας με προγράμματα που σηκώνουν τοίχο στους "ιούς", απλά για να προστατευθεί η βάση δεδομένων...πάντα για το "καλό" μας ...

Κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτό το "καλό" του, έγινε η βάση για να εξελιχτεί η ανθρωπότητα ανά τις γενιές, σ' αυτό που είναι σήμερα...μηχανιστική και δυστυχισμένη...

Όταν όλα γύρω σου είναι προγραμματισμένα στο "καλό", τότε εγείρονται πάντα αμφιβολίες αν εγώ είμαι ο σκάρτος ή αν είναι όλα τα άλλα...

Και αν κάποιος κάνει μια επιλογή έξω από τον καθιερωμένο προγραμματισμό, έτσι για να πάει κόντρα στον υπολογιστή μέσα του, τότε νιώθει εκ προοιμίου σκάρτος, γιατί κοντράρει με αυτό που δεν κατάφερε να ακυρώσει... Ο ένας εαυτός που επέλεξε κάτι άλλο από τον προγραμματισμό, συγκρούεται με τον ίδιο τον προγραμματισμό, που βγάζει τα "αντισώματα" για να επαναφέρει την τάξη...

Δεν σου επιτρέπονται παραπέρα επιλογές, πέρα από αυτές που είναι για το "καλό" σου... Και τότε για να πας κόντρα στην απαγόρευση, κάνεις επιλογές που δεν θα έκανες ποτέ, αν ήσουν ελεύθερος να επιλέξεις...

Ο προγραμματισμένος δρόμος, δεν είναι ορατός…Γίνεται μόνο τότε ορατός, όταν νιώσεις ότι δεν υπάρχει άλλο σκοτάδι πια… Και τότε μια αχτίδα Φωτός σκίζει τούτο το σκοτάδι και βλέπεις εκεί που πριν δεν έβλεπες… Αλήθεια βλέπεις φως σε σε τούτο το κράτος το ελληνικό με αυτούς τους  ίδιους πολιτικούς, συνδικαλιστές διοικητές και καπεταναίους στην χώρα του αέναου χρέους, που δεν ξέρεις αύριο που θάσαι και τι δρόμο θα ακολουθήσεις,  τι επιλογές θάχεις με ποια αίσθηση αγάπης θα καλύψεις τις τρύπες της ψυχής και τα εγκαύματα που σου άφησαν. 

Αν πιστεύει κανείς  στην ενωμένη Ευρώπη, ας δει τα συντρίμμια των λαών  παντού, ακόμη και στην θηριώδη Γερμανία. Πρώτα όμως ας δει τα συντρίμμια της σκλαβιάς μέσα του.  

Όχι φίλε  γιατί δεν μπορούσες, αλλά γιατί πίστεψες ότι αρκούσε να βλέπεις εκεί που σου έδειχναν οι άλλοι…Μακριά από τον Εαυτό σου…

Τα μάτια χαμηλώνουν τότε…Κοιτάνε κατευθείαν την καρδιά…

Και αν σε ρωτήσουν… «πετάει βρε ο Άνθρωπος?» πήγαινε κόντρα στον προγραμματισμό σου και πες τους… «ναι ρε  Πετάει, όταν είναι Ελεύθερος να νιώθει Αγαπημένος»… πετάει .....αλλά εσείς κουφάλες δε θα πετάξετε ποτέ!