Χωρίς ελευθερία δεν είσαι πολίτης. ΄Η μάλλον είσαι τυφλός πολίτης. Δεν μπορεί να
κάνεις κάτι παρά να περπατάς. Σαν ψηφοφόρος όμως πρέπει να καταλάβεις ότι αυτοί που βρίσκονται στην
πολιτική και στην εξουσία είναι εχθροί του λαού. Το αποδεικνύουν καθημερινά άλλωστε.
Η δυναμική της ομάδας είναι η πιο ισχυρή μορφή δράσης στην
κοινωνική ψυχολογία. Το άτομο αρχικά προσπαθεί να κρατήσει την ατομικότητά του.
Μετά από λίγο όμως, αφού είναι και αισθάνεται κοινωνικό
όν συμμορφώνεται με την ομάδα. Θέλουμε
νάμαστε αρεστοί γι΄ αυτό και παρασυρόμαστε, ενίοτε ενσυνείδητα. Δυστυχώς όμως αυτό το
ξέρουν και οι εχθροί μας.
Μετά από κάθε απεργία ΜΟΝΟ οι εργαζόμενοι χάνουν. Μισθοί και ύφεση δεν μπορούν να επανέρθουν στο προ της
απεργίας καθεστώς. Και αυτό γιατί πλέον η οικονομία είναι σαν ένα σώμα.
Υπάρχουν δεκάδες αλληλοεξαρτήσεις ακόμη και για την μικρή Ελλάδα. Για
παράδειγμα μια απεργία στους δημόσιους υπαλλήλους της Ολλανδίας, στερεί
εισφορές στο μετοχικό τους Ταμείο που έχει αγοράσει ένα σοβαρό μερίδιο χρέους
από την Ελλάδα και περιμένει φυσικά κέρδος. ΄Ετσι αναγκάζεται να σπάσει ένα
τμήμα των ομολόγων, με μικρότερο τίμημα
που κατέχει για να πληρώσει πχ φόρο στην κυβέρνηση ή συντάξεις.
Σκέψου ότι υπάρχουν ακόμη δημόσιοι υπάλληλοι που πιστεύουν ότι θα επανέλθουν τα πράγματα (μισθοί - φόροι κλπ) στο προ μνημονίου καθεστώς!
Το λένε, το υποστηρίζουν. Είναι χειρότεροι απο τυφλούς δίχως μπαστούνι.
Κίνητρο κάθε απεργίας δεν είναι πλέον η καλυτέρευση των
συνθηκών και των απολαβών των εργαζομένων. Είναι
η ιδεολογία. Μοναδικοί κερδισμένοι οι συνδικαλιστές παγκοσμίως. Καταφέρνουν
να αποδείξουν στους καπιταλιστές – αφεντικά, ότι τα πρόβατα – εργαζόμενοι, ακολουθούν τους φυσικούς ηγέτες τους, δηλ. αυτούς τους
ίδιους.
Η μείωση των μισθών είχε συμφωνηθεί με την Τρόικα από το 1ο μνημόνιο.
Το σκεπτικό ήταν πολύ απλό. Η μείωση της ανεργίας θα γινόταν πράξη, αφού ο εργοδότης θα μπορούσε να προσλάβει με
μικρότερες αποδοχές πλέον και άλλον εργαζόμενο. Αμ δε. Ο εργοδότης στην Ελλάδα
δεν προσλαμβάνει ούτε ένα εργαζόμενο, μολονότι είναι πιο φτηνός, γιατί απλά δεν
τον χρειάζεται λόγω ύφεσης.
Ακόμη όμως
και όταν τον χρειάζεται γιατί να προσλάβει νέο υπάλληλο, αφού ο ίδιος που έχει,
μπορεί να κάνει την δουλειά των (2) υπαλλήλων και τούρχεται πάνω από 20%
φτηνότερα?
Εκείνοι οι φωστήρες του σχεδιασμού των ενεργητικών πολιτικών σε Υπουργεία, ΟΑΕΔ κλπ δεν το είχαν υπόψη τους? Προφανώς όχι. Εκτός και αν επιζητούσαν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, για περαιτέρω υποδούλωση της πατρίδας.
Σε προηγούμενο άρθρο μιλήσαμε για την υπονόμευση. Αυτή λειτουργεί εκτός των άλλων και προς την πλευρά της
Θρησκείας. Προσέξτε το παράδειγμα: α) ο μακαριστός "Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος" πέθανε από καρκίνο. Αμέσως μετά υπήρξε σωρεία στοιχείων που τον
κατασυκοφαντούσαν - δεν έχει καμμια σημασία αν ήταν αληθινά ή όχι- β) την ίδια περίοδο τα ΜΜΕ βομβαρδίζουν με σεξουαλικά σκάνδαλα
για τον κλήρο και γενικεύουν επικίνδυνα την κατάσταση της αθλιότητας στην εκκλησία -δεν έχει σημασία αν είναι αλήθεια ή όχι- γ) τέλος η πολιτεία
εκδηλώνει την απόφαση της να εξαιρέσει την εκκλησιαστική περιουσία από την
φορολόγηση.
Ως εδώ καλά. Ο πολίτης όμως διχάζεται. Η άμυνα της σκέψης δεν
υπάρχει. Παραπέει ανάμεσα σε στοιχεία, εικόνες, ομιλίες κλπ
Περνά λίγος καιρός και ώ του θαύματος η κυβέρνηση ανακοινώνει εν τέλει την φορολόγηση
της περιουσίας του κλήρου, ή έστω ένα τμήμα αυτής. Αντιδράσεις απο πλευράς κλήρου, πανηγυρισμοί στην κυβέρνηση, αλλά είναι πλέον πολύ αργά.
Η οικονομικά
πολυταξική κοινωνία των τελευταίων 50 χρόνων στην Ελλάδα[1],
γίνεται πλέον διαταξική (ελίτ/πλούσιοι –
φτωχοί), όπως ακριβώς και στην γείτονα Τουρκία.
Η διαχείριση μιας κοινωνίας μπάχαλο
όπως η ελληνική, είναι εύκολο πράγμα.
Ο πραγματικός πόλεμος δεν βρίσκεται πουθενά παρά στην ανθρώπινη συνείδηση.
Προσπαθούν να διαιρέσουν, να πνίξουν ότι
είναι διαφορετικό.
Οι φτωχοί
υπάρχουν για να τρομοκρατούν την μεσαία τάξη. Οι ιδέες είναι επικίνδυνες.
Δεν είμαστε
υποζύγια και υπηρέτες των πλουσίων, αυτοί θέλουν εμάς για να υπάρξουν. Ο νόμος
και η τάξη είναι με το μέρος τους, γιατί αυτοί ελέγχουν την δημιουργία και την
απονομή του.
Διαίρει και βασίλευε.
Όσο οι άνθρωποι βλέπουν την ατομικοτητά τους, ασχολούνται με αγαθά που δεν τους
χρειάζονται στην ουσία και είναι εμφυτεύματα του συστήματος για κατανάλωση, θα
χάνουν συνεχώς.
Ο λαός δεν
θα ερωτηθεί ποτέ. Αν όμως ξεπεράσει ένα ποσοστό, ξέρουν ότι δεν μπορούν να το
αντιμετωπίσουν. ΄Εχουν διχοτομήσει το λαό σε
εξεγερμένους στις πλατείες και καναπεδάτους παρατηρητές. Αν αλλάξουν οι ισορροπίες και τα μεγέθη θα τρομάξουν.
Για παράδειγμα λόγω της
μεγάλης συγκέντρωσης στην Αθήνα ρίχνουν το όπλο των κουκουλοφόρων, που στόχος
τους δεν είναι η εξουσία φυσικά, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες.
Το χτύπημά μας πρέπει να είναι αρχικά με
την δύναμη του μυαλού μας και όχι με την βία. Στο τζούντο αν προσπαθήσεις να
κάνεις κάποιο χτύπημα, ο εχθρός ξέρει την κίνηση να σταματήσει το χέρι σου και να σπρώξει την δυναμή σου ακριβώς ενάντια στον ίδιο τον εαυτό σου. ΄Ετσι και
εδώ συμβάνει με την εξουσία - την
πολυεπίπεδη ηγεσία.
Δυστυχώς η τυρρανία της χώρας θα κρατήσει χρόνια!!!!
[1] Μ.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ 1999 – ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΑΣΟΚ. «…αντί για την Ελλάδα όπως την ξέρουμε ή
την φανταζόμαστε αύριο, αυτό που εγώ ονομάζω Τουρκομπαρόκ, φτηνό και
συρρικνωμένο βιλαέτι – Lander στα Γερμανικά. Η Ελλάδα θα ενσωματωθεί από την ενδοχώρα,
αντί να ενσωματώσει την ενδοχώρα (γείτονα κράτη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου