Της Ματίνας Παπαχριστούδη
Πολλές εφημερίδες
χωρίς δημοσιογράφους
Οι εκδότες στη διάρκεια της γνωριμίας και προσαρμογής τους
στις απαιτήσεις των στελεχών του ΔΝΤ και
της τρόικας, φρόντισαν να καθαρίσουν τις δικές τους επιχειρήσεις. Από το 2009 και μετά έχουν απολυθεί από το χώρο του
Τύπου, της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου
περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι. Αν προστεθούν σε αυτούς και οι
2. 900 της ΕΡΤ, που της έβαλαν λουκέτο, και ορισμένες ακόμη χιλιάδες
εργαζομένων από Μέσα που επίσης κατέβασαν ρολά, εταιρείες παραγωγής, ραδιοφωνικούς σταθμούς
και περιοδικά (Alter, Ελευθεροτυπία,
Απογευματινή , Αδέσμευτος Τύπος, Επενδυτής, Παρασκευή και 13, Ισοτιμία, Εκδόσεις Κωστόπουλου, Εκδόσεις Λυμπέρη
κλπ.), ολοκληρώνεται η εικόνας της «σφαγής» των ανθρώπων στα Μέσα.
Στο τέρμα της αυτής πολιτικής εκδοτικών επιχειρήσεων, πέντε χρόνια μετά, αποδείχτηκε πως ο χώρος της διαπλεκόμενης ενημέρωσης ούτε συρρικνώθηκε, ούτε εξυγιάνθηκε. Αντιθέτως, περισσότερες εφημερίδες, περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια, οι ίδιοι περίπου τίτλοι περιοδικών. Με άλλους εκδότες ή με νέους εκδότες, ή με τους ίδιους εκδότες κρυμμένους σε άλλες εταιρείες. Το «θύμα» του πολέμου στα media ήταν οι άνθρωποι τους και η δημοσιογραφία. Ας δούμε όμως από κοντά όχι τους αναγνωρίσιμους δημοσιογράφους.
Στο τέρμα της αυτής πολιτικής εκδοτικών επιχειρήσεων, πέντε χρόνια μετά, αποδείχτηκε πως ο χώρος της διαπλεκόμενης ενημέρωσης ούτε συρρικνώθηκε, ούτε εξυγιάνθηκε. Αντιθέτως, περισσότερες εφημερίδες, περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια, οι ίδιοι περίπου τίτλοι περιοδικών. Με άλλους εκδότες ή με νέους εκδότες, ή με τους ίδιους εκδότες κρυμμένους σε άλλες εταιρείες. Το «θύμα» του πολέμου στα media ήταν οι άνθρωποι τους και η δημοσιογραφία. Ας δούμε όμως από κοντά όχι τους αναγνωρίσιμους δημοσιογράφους.
Εργάζονται σε δυο
ή τρία ρεπορτάζ ταυτόχρονα, το διπλάσιο
χρόνο με τα μισά χρήματα, και κυρίως,
δεν δικαιούνται να έχουν θέση ή άποψη. Προωθείται και επιβραβεύεται η
δημοσιογραφία του cop and paste. Σημαντικά θέματα, που απασχολούν την κοινωνία,
είναι απαγορευμένα προς κάλυψη. Μετρημένοι στα δάχτυλα είναι οι εργαζόμενοι που
λαμβάνουν τον πετσοκομμένο μισθό τους
σταθερά, πολύ περισσότεροι αυτοί που συνεχίζουν να εργάζονται έναντι αμοιβής ή
με καθόλου αμοιβή.
Πέντε μήνες απλήρωτοι στον «Ελεύθερο Τύπο» του Αλέξη Σκαναβή
και στην «Ελευθεροτυπία», περισσότερο από ένα χρόνο απλήρωτοι όσοι εργάζονται
στην «Αξία», το «Ποντίκι», το «Ριζοσπάστη», τη «Μακεδονία», τον «Αγγελιοφόρο»
στη Θεσσαλονίκη, καθυστερήσεις μισθών τουλάχιστον ένα μήνα σε «Δημοκρατία».
«Έθνος», «Εφημερίδα των Συντακτών», «Αυγή». Και σε όλα τα υπόλοιπα Μέσα, που
μπορεί να κουνάνε το δάχτυλο στην ελληνική κοινωνία, αρχίζει η εφαρμογή προγραμμάτων voucher με
«δανεικούς» και ενοικιαζόμενους «συντάκτες», που χάριν της αίγλης να
βιώνουν την εξουσία των ΜΜΕ αποδέχονται την πλήρη υποταγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου