Επί τέσσερα χρόνια όλες οι κυβερνήσεις δέχτηκαν τον σφαγιασμό μισθωτών και συνταξιούχων, δεν έθιξαν όμως ούτε στο ελάχιστο τους εργατοπατέρες
Παζάρια με την τρόικα για τα προνόμια των συνδικαλιστών
Της Μαίρης Λαμπαδίτη
Την ώρα που οι Ελληνες εργαζόμενοι ισοπεδώνονται από την καταιγίδα των μνημονίων, η κυβέρνηση φέρεται ακόμα με το γάντι στους εργατοπατέρες φροντίζοντας να μην πολυενοχληθούν από την περικοπή των προνομίων τους. Ενώ το σύμπαν καταρρέει, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες εξακολουθούν να διατηρούν ασυλία λόγω του στενού εναγκαλισμού με τα κόμματα, τα οποία συνεχίζουν να αντλούν ψήφους από τη δεξαμενή των συνδικάτων.
Η θέση της κοινωνίας επιδεινώνεται καθημερινά, με τους μισθούς να μειώνονται, την ανεργία να θερίζει και τους συνδικαλιστές, αντί να σταθούν στο ύψος του ρόλου τους, να παζαρεύουν τις άδειες και τις θέσεις τους στα διοικητικά συμβούλια Οργανισμών και Ταμείων που τους εξασφαλίζουν έξτρα εισόδημα. Μέσα σε πέντε χρόνια, από το 2009, έχασαν τη δουλειά τους 1 εκατομμύριο πολίτες, από τους οποίους 200.000, κυρίως νέοι, αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν.
Οι συνταξιούχοι έχασαν από 2 έως 7
συντάξεις ετησίως με τις περικοπές και την κατάργηση των δώρων, ενώ κατά
25%-30% μειώθηκαν οι μισθοί. Οι κυβερνήσεις, υπό την πίεση της τρόικας,
δεν έδειξαν κανένα έλεος στους αδύναμους πολίτες και από την άλλη
διστάζουν να θίξουν τα συνδικαλιστικά προνόμια των εργατοπατέρων.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ομάδες του πληθυσμού που βίωσαν με δραματικό τρόπο
τις επιπτώσεις των μνημονίων: χιλιάδες ανασφάλιστοι υπερήλικες έμειναν
χωρίς σύνταξη καθώς οι προϋποθέσεις για το επίδομα του ΟΓΑ έγιναν
αυστηρότερες, 60.000 συνταξιούχοι κάτω των 65 ετών έχασαν το ΕΚΑΣ, πάνω
από 300.000 ανασφάλιστοι ελεύθεροι επαγγελματίες -ακόμα και με βαριές
ασθένειες- έμειναν χωρίς περίθαλψη για 3 χρόνια, 62.000 δικαιούχοι
αναπηρικής σύνταξης έμειναν χωρίς σύνταξη πάνω από ενάμιση χρόνο
προκειμένου να επανελεγχθούν οι συντάξεις τους, πάνω από 1 εκατομμύριο
εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι πάνω από 5 μήνες, ενώ 4 στους 10
αμείβονται με 300-400 ευρώ μηνιαίως δουλεύοντας με ελαστικές μορφές
απασχόλησης. Την ίδια ώρα εργατοπατέρες που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη
ζωή τους εξακολουθούν να εξελίσσονται βαθμολογικά και μισθολογικά,
απολαμβάνοντας ταξίδια στο εξωτερικό, πολυτελή αυτοκίνητα και προστασία
απέναντι στις απολύσεις.
Κατάχρηση προνομίων
Ο συνδικαλιστικός νόμος 1264/82, παιδί του Απόστολου Κακλαμάνη, εφαρμόστηκε για να κατοχυρώσει ελευθερίες οι οποίες δεν ήταν αυτονόητες εκείνη την εποχή. Με τα χρόνια, όμως, τα «πράσινα» και τα «γαλάζια» συνδικάτα έφτασαν να συνδιοικούν στους δημόσιους οργανισμούς, προσλαμβάνοντας τους δικούς τους και μεταθέτοντας τους αντιπάλους. Τη δεκαετία 1990-2000 φρόντισαν να φουσκώσουν όλο και περισσότερο τα προνόμιά τους καταστρατηγώντας τον νόμο. Κατάχρηση σε όλο της το μεγαλείο έγινε και εξακολουθεί να γίνεται ακόμα στις ΔΕΚΟ, όπου μέσω συλλογικών συμβάσεων οι διοικήσεις των Οργανισμών χαρίζουν προνόμια στους συνδικαλιστές για να τους εξευμενίσουν, εξασφαλίζοντας εργασιακή ειρήνη.
Σήμερα, όμως, αυτά τα φαινόμενα βγάζουν στην επιφάνεια μόνο τα άγρια ένστικτα της κοινωνίας. Οι πολύπαθοι εργαζόμενοι απαξίωσαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες πριν προλάβουν τα μνημόνια να αφαιρέσουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και την υπογραφή συμβάσεων. Η αλήθεια είναι ότι το μόνο έργο που παρουσιάζουν πλέον είναι κάποιες αναιμικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που δεν συνάδουν με τις επαναστατικές ανακοινώσεις τους.
Η κυβέρνηση, πιεσμένη από το επικαιροποιημένο μνημόνιο, το οποίο ανέφερε ρητώς την ανάγκη για αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, αποφάσισε να παζαρέψει τα προνόμια των εκλεκτών της προκειμένου να κερδίσει έδαφος στο μέτωπο του Ασφαλιστικού και των ομαδικών απολύσεων. Η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου είχε συζητηθεί πολλές φορές στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, αλλά και στα τεχνικά κλιμάκια από τις αρχές του 2013.
Ωστόσο η κυβέρνηση προσπάθησε να εξαντλήσει την πίστωση χρόνου των δανειστών και να προχωρήσει σε ήπιες παρεμβάσεις σε «περιοχές» όπου εντοπίζονται εξόφθαλμες καταχρήσεις δικαιωμάτων. Το οικονομικό επιτελείο κάνει λόγο για «χειρουργική επέμβαση» στην αλλαγή του νόμου για να μην ασκήσουν βέτο πολλοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που διατηρούν ισχυρότερους δεσμούς με τα συνδικάτα, από τα οποία αντλούν μεγάλο μέρος της εκλογικής τους δύναμης. Αλλοι πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν θα υπερασπιστούν τους «πράσινους» συνδικαλιστές που βρίσκονται με το ένα πόδι στην Κουμουνδούρου. Οι αλλαγές, όπως διαμηνύει ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, θα αποφασιστούν με αργά βήματα ώστε να επιτευχθεί όσο το δυνατόν ευρύτερη συμφωνία με τη ΓΣΕΕ.
Οι συνδικαλιστικές άδειες, οι οποίες μπαίνουν πρωτίστως στο στόχαστρο, μονίμως επιμηκύνονται με τεχνάσματα. Ακόμα και σήμερα πολλοί συνδικαλιστές, κυρίως στο Δημόσιο, στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες, χωρίς να χάσουν ούτε ένα ευρώ από τις αποδοχές τους χρησιμοποιούν τα προνόμιά τους αθροιστικά, δηλαδή παίρνουν άδεια ως πρόεδροι σωματείων και στη συνέχεια προσθέτουν και τις ημέρες που δικαιούνται ως μέλη της ομοσπονδίας. Επιπλέον, αν πρέπει να λάβουν μέρος σε συνέδρια και εκδηλώσεις δικαιούνται 3 ημέρες άδεια συν μία έξτρα αν το συνέδριο διεξάγεται σε απόσταση 300 χιλιομέτρων από τη βάση τους.
Οι περισσότεροι παίρνουν άδεια «από τη σημαία», χωρίς αίτηση όπως προβλέπεται στα καταστατικά και τις συλλογικές τους συμβάσεις, επικαλούμενοι απλώς τη συνδικαλιστική τους ιδιότητα.
Σύμφωνα με τις συλλογικές συμβάσεις των ΔΕΚΟ, τα προεδρεία των ομοσπονδιών δικαιούνται τριετή άδεια, όσο διάστημα διαρκεί η θητεία τους, ενώ τα μέλη των Δ.Σ. 82 ημέρες τον χρόνο. Διαφορετικό σύστημα προβλέπει η σύμβαση της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ που χορηγεί στους συνδικαλιστές άδεια έως 30 ώρες τον μήνα, δηλαδή 90 ημέρες τον χρόνο. Πολλοί έχουν καταχραστεί αυτό το δικαίωμα, με αποτέλεσμα εδώ και χρόνια να παίρνουν όσες ώρες άδεια επιθυμούν όχι μόνο οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι, αλλά και οποιοσδήποτε άλλος εργαζόμενος επικαλείται συνδικαλιστικό καθήκον.
Μερίδα συνδικαλιστών επικρίνοντας εταίρους συνοδοιπόρους υποστηρίζει ότι η ανεξέλεγκτη χορήγηση αδειών οφείλεται στη λίστα των δικαιούχων που επιμηκύνθηκε συν τω χρόνω. Π.χ. συνδικαλιστικές άδειες δεν λαμβάνει μόνο το προεδρείο της ΑΔΕΔΥ αλλά όλο το Γενικό Συμβούλιο, το οποίο από 45 έφτασε τα 85 μέλη με τις συνεχείς αλλαγές καταστατικού. Στον ΟΤΕ πάνω από 70 άτομα απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους. Επίσης, στα υπουργεία έχει πάρει διαστάσεις το φαινόμενο να συστήνονται πολλά πρωτοβάθμια σωματεία ακόμα και με 20-30 άτομα τα οποία δικαιούνται προνόμια. Συνεπώς, η μεγαλύτερη αγωνία τους είναι πώς θα εμφανίσουν πιο πολλούς εγγεγραμμένους στα σωματεία ώστε να δικαιολογηθεί μεγαλύτερος αριθμός δικαιούχων συνδικαλιστικής άδειας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι με αφορμή την οικονομική κρίση, συρρίκνωση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων επήλθε και σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Γνωστός συνδικαλιστής δεν πίστευε στα μάτια του όταν είδε φέτος τους Ισπανούς συναδέλφους του να συνεδριάζουν μόνο απογευματινές ώρες καθώς μηδενίστηκαν οι ώρες συνδικαλιστικής άδειας. «Αν συμβεί κάτι παρόμοιο εδώ, δεν θα πατάει άνθρωπος στις συνελεύσεις», μονολογούσε. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο. Αποσαφηνίζοντας ότι δεν θα προσέλθουν στον τριμερή διάλογο κυβέρνησης - εργοδοτών - εργαζομένων υπό την αιγίδα του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, γνωρίζουν ότι θα βρεθούν στο στόχαστρο της κοινωνίας που ήδη τις έχει απαξιώσει.
«Τα συνδικαλιστικά προνόμια είναι ένας κόκκος άμμου μπροστά στα δικαιώματα που έχουν χάσει οι εργαζόμενοι με τα μνημόνια», επισημαίνει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος. «Αν θέσουν και άλλους περιορισμούς, θα περισταλεί ολοκληρωτικά το δικαίωμα της απεργίας. Ας ξεκαθαρίσει πρώτα η κυβέρνηση τι θα κάνει με το Ασφαλιστικό, τις ομαδικές απολύσεις και το lock out και μετά ας μας καλέσει σε διάλογο», τονίζει.
Η ηγεσία του υπουργείου θα επιδιώξει να μεταθέσει τον χρόνο λήψης αποφάσεων για το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά τον Απρίλιο προκειμένου να μην πυροδοτήσει το πολιτικό κλίμα μέχρι την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Στον νέο κύκλο διαπραγμάτευσης με την τρόικα τίποτα δεν θεωρείται οριστικά κερδισμένο. Η γραμμή άμυνας της ελληνικής κυβέρνησης περιλαμβάνει πέντε «μη»:
■ Να μη θεσπιστεί νόμος για τις ομαδικές απολύσεις.
■ Να μην ενεργοποιηθεί το lock out (ανταπεργία εργοδότη).
■ Να μη θιγεί ο πυρήνας του συνδικαλιστικού νόμου.
■ Να μη συρρικνωθεί η προστασία των συνδικαλιστών έναντι των απολύσεων. Εδώ να επισημάνουμε ότι και με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο η προστασία αίρεται αν διαπιστωθεί ποινικό αδίκημα, απιστία ή υπεξαίρεση. Στην πράξη όμως οι παραβάτες, ιδίως στο Δημόσιο, έπεφταν στα μαλακά και τις περισσότερες φορές απαλλάσσονταν από τα δευτεροβάθμια πειθαρχικά συμβούλια.
■ Να μην αλλάξει ο τρόπος λήψης απόφασης για τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Η τρόικα απαιτεί η απόφαση να λαμβάνεται με πλειοψηφία 50%+1 της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων και όχι από τα διοικητικά συμβούλια των σωματείων ή των ομοσπονδιών.
Συνεπώς, η ατζέντα των συζητήσεων από ελληνικής πλευράς για την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου 1264/82 που ισχύει επί 32 έτη περιλαμβάνει:
■ Περιορισμό των συνδικαλιστικών αδειών: Ο συνδικαλιστής που θα απουσιάζει πάνω από 7 ημέρες θα ελέγχεται από ειδική επιτροπή η οποία θα κρίνει αν η απουσία του είναι δικαιολογημένη. Στην επιτροπή θα συμμετέχουν και εκπρόσωποι της διοίκησης της επιχείρησης. Ο εργοδότης θα έχει δικαίωμα να αλλάζει πόστο στον συνδικαλιστή αν κρίνει ότι η απουσία του προκαλεί πρόβλημα στην εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης. Σε αντίθεση με το Δημόσιο, στον σκληρό ιδιωτικό τομέα ελάχιστα μέλη παίρνουν άδεια άνευ αποδοχών, καθώς κανένα συνδικάτο δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να καλύψει τα χαμένα μεροκάματα των συνδικαλιστών.
■ Επιμήκυνση του χρόνου προειδοποίησης: Η απεργία στον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει να προκηρύσσεται 48 ώρες πριν από την πραγματοποίησή της (σήμερα απαιτείται 24ωρη προθεσμία).
■ Χρηματοδότηση των συνδικάτων: Οι αλλαγές στο καθεστώς χρηματοδότησης θα προκαλέσουν αντιδράσεις, καθώς το ύψος της σήμερα φτάνει τα 10-15 εκατ. ευρώ ετησίως για 90 περίπου συνδικαλιστικές οργανώσεις. Πρόκειται για πόρους που παρακρατούνται από τους μισθούς των εργαζομένων μέσω του ΟΑΕΔ και αποδίδονται στα συνδικάτα. Σύμφωνα με το νέο καθεστώς, τα συνδικάτα θα αναλάβουν μόνα τους την είσπραξη της συμμετοχής από τα μέλη τους χωρίς την παρέμβαση του κράτους, όπως γίνεται και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ακόμη, οι επιχορηγήσεις και οι δαπάνες των συνδικαλιστικών οργανώσεων θα ελέγχονται από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Σημειώνουμε ότι πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις των ΔΕΚΟ κέρδιζαν επιπλέον χρηματοδότηση μέσω των συλλογικών συμβάσεων. Ενδεικτική είναι η περίπτωση της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ που λάμβανε ποσά της τάξης των 3 εκατ. ευρώ τον χρόνο από το 2004 μέχρι και το 2010 για μετακινήσεις μελών της στο εξωτερικό. Εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ υποστηρίζουν ότι θα χαθεί το μεγαλύτερο μέρος των πόρων τους και θα οδηγηθούν σε αφανισμό.
■ Περιορισμοί στην ενημέρωση: Στο δικαίωμα των συνδικαλιστών να ενημερώνουν τους εργαζομένους και να διανέμουν έντυπα θα τεθούν περιορισμοί καθώς η τρόικα απαιτεί «να αποφευχθεί οποιαδήποτε αδικαιολόγητη διαταραχή στη λειτουργία των επιχειρήσεων».
Συνδικαλιστικές άδειες ΔΕΚΟ
Τα προεδρεία των ομοσπονδιών δικαιούνται τριετή άδεια, όσο διάστημα διαρκεί η θητεία τους, ενώ τα μέλη των Δ.Σ. 82 ημέρες τον χρόνο
■ ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ
Χορηγεί στους συνδικαλιστές άδεια έως 30 ώρες τον μήνα, δηλαδή 90 ημέρες ετησίως
■ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΔΕΚΟ
Πολλοί συνδικαλιστές χρησιμοποιούν τα προνόμιά τους αθροιστικά, δηλαδή παίρνουν άδεια ως πρόεδροι σωματείου και στη συνέχεια προσθέτουν και τις ημέρες που δικαιούνται ως μέλη της ομοσπονδίας
Αν πρέπει να λάβουν μέρος σε συνέδρια και εκδηλώσεις, δικαιούνται τρεις ημέρες άδεια συν μία έξτρα αν το συνέδριο διεξάγεται σε απόσταση 300 χλμ. από τη βάση τους
Την ώρα που οι Ελληνες εργαζόμενοι ισοπεδώνονται από την καταιγίδα των μνημονίων, η κυβέρνηση φέρεται ακόμα με το γάντι στους εργατοπατέρες φροντίζοντας να μην πολυενοχληθούν από την περικοπή των προνομίων τους. Ενώ το σύμπαν καταρρέει, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες εξακολουθούν να διατηρούν ασυλία λόγω του στενού εναγκαλισμού με τα κόμματα, τα οποία συνεχίζουν να αντλούν ψήφους από τη δεξαμενή των συνδικάτων.
Η θέση της κοινωνίας επιδεινώνεται καθημερινά, με τους μισθούς να μειώνονται, την ανεργία να θερίζει και τους συνδικαλιστές, αντί να σταθούν στο ύψος του ρόλου τους, να παζαρεύουν τις άδειες και τις θέσεις τους στα διοικητικά συμβούλια Οργανισμών και Ταμείων που τους εξασφαλίζουν έξτρα εισόδημα. Μέσα σε πέντε χρόνια, από το 2009, έχασαν τη δουλειά τους 1 εκατομμύριο πολίτες, από τους οποίους 200.000, κυρίως νέοι, αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν.
Οι συνταξιούχοι έχασαν από 2 έως 7
συντάξεις ετησίως με τις περικοπές και την κατάργηση των δώρων, ενώ κατά
25%-30% μειώθηκαν οι μισθοί. Οι κυβερνήσεις, υπό την πίεση της τρόικας,
δεν έδειξαν κανένα έλεος στους αδύναμους πολίτες και από την άλλη
διστάζουν να θίξουν τα συνδικαλιστικά προνόμια των εργατοπατέρων.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ομάδες του πληθυσμού που βίωσαν με δραματικό τρόπο
τις επιπτώσεις των μνημονίων: χιλιάδες ανασφάλιστοι υπερήλικες έμειναν
χωρίς σύνταξη καθώς οι προϋποθέσεις για το επίδομα του ΟΓΑ έγιναν
αυστηρότερες, 60.000 συνταξιούχοι κάτω των 65 ετών έχασαν το ΕΚΑΣ, πάνω
από 300.000 ανασφάλιστοι ελεύθεροι επαγγελματίες -ακόμα και με βαριές
ασθένειες- έμειναν χωρίς περίθαλψη για 3 χρόνια, 62.000 δικαιούχοι
αναπηρικής σύνταξης έμειναν χωρίς σύνταξη πάνω από ενάμιση χρόνο
προκειμένου να επανελεγχθούν οι συντάξεις τους, πάνω από 1 εκατομμύριο
εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι πάνω από 5 μήνες, ενώ 4 στους 10
αμείβονται με 300-400 ευρώ μηνιαίως δουλεύοντας με ελαστικές μορφές
απασχόλησης. Την ίδια ώρα εργατοπατέρες που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη
ζωή τους εξακολουθούν να εξελίσσονται βαθμολογικά και μισθολογικά,
απολαμβάνοντας ταξίδια στο εξωτερικό, πολυτελή αυτοκίνητα και προστασία
απέναντι στις απολύσεις.Κατάχρηση προνομίων
Ο συνδικαλιστικός νόμος 1264/82, παιδί του Απόστολου Κακλαμάνη, εφαρμόστηκε για να κατοχυρώσει ελευθερίες οι οποίες δεν ήταν αυτονόητες εκείνη την εποχή. Με τα χρόνια, όμως, τα «πράσινα» και τα «γαλάζια» συνδικάτα έφτασαν να συνδιοικούν στους δημόσιους οργανισμούς, προσλαμβάνοντας τους δικούς τους και μεταθέτοντας τους αντιπάλους. Τη δεκαετία 1990-2000 φρόντισαν να φουσκώσουν όλο και περισσότερο τα προνόμιά τους καταστρατηγώντας τον νόμο. Κατάχρηση σε όλο της το μεγαλείο έγινε και εξακολουθεί να γίνεται ακόμα στις ΔΕΚΟ, όπου μέσω συλλογικών συμβάσεων οι διοικήσεις των Οργανισμών χαρίζουν προνόμια στους συνδικαλιστές για να τους εξευμενίσουν, εξασφαλίζοντας εργασιακή ειρήνη.
Σήμερα, όμως, αυτά τα φαινόμενα βγάζουν στην επιφάνεια μόνο τα άγρια ένστικτα της κοινωνίας. Οι πολύπαθοι εργαζόμενοι απαξίωσαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες πριν προλάβουν τα μνημόνια να αφαιρέσουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και την υπογραφή συμβάσεων. Η αλήθεια είναι ότι το μόνο έργο που παρουσιάζουν πλέον είναι κάποιες αναιμικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που δεν συνάδουν με τις επαναστατικές ανακοινώσεις τους.
Η κυβέρνηση, πιεσμένη από το επικαιροποιημένο μνημόνιο, το οποίο ανέφερε ρητώς την ανάγκη για αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, αποφάσισε να παζαρέψει τα προνόμια των εκλεκτών της προκειμένου να κερδίσει έδαφος στο μέτωπο του Ασφαλιστικού και των ομαδικών απολύσεων. Η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου είχε συζητηθεί πολλές φορές στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, αλλά και στα τεχνικά κλιμάκια από τις αρχές του 2013.
Ωστόσο η κυβέρνηση προσπάθησε να εξαντλήσει την πίστωση χρόνου των δανειστών και να προχωρήσει σε ήπιες παρεμβάσεις σε «περιοχές» όπου εντοπίζονται εξόφθαλμες καταχρήσεις δικαιωμάτων. Το οικονομικό επιτελείο κάνει λόγο για «χειρουργική επέμβαση» στην αλλαγή του νόμου για να μην ασκήσουν βέτο πολλοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που διατηρούν ισχυρότερους δεσμούς με τα συνδικάτα, από τα οποία αντλούν μεγάλο μέρος της εκλογικής τους δύναμης. Αλλοι πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν θα υπερασπιστούν τους «πράσινους» συνδικαλιστές που βρίσκονται με το ένα πόδι στην Κουμουνδούρου. Οι αλλαγές, όπως διαμηνύει ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, θα αποφασιστούν με αργά βήματα ώστε να επιτευχθεί όσο το δυνατόν ευρύτερη συμφωνία με τη ΓΣΕΕ.
Οι συνδικαλιστικές άδειες, οι οποίες μπαίνουν πρωτίστως στο στόχαστρο, μονίμως επιμηκύνονται με τεχνάσματα. Ακόμα και σήμερα πολλοί συνδικαλιστές, κυρίως στο Δημόσιο, στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες, χωρίς να χάσουν ούτε ένα ευρώ από τις αποδοχές τους χρησιμοποιούν τα προνόμιά τους αθροιστικά, δηλαδή παίρνουν άδεια ως πρόεδροι σωματείων και στη συνέχεια προσθέτουν και τις ημέρες που δικαιούνται ως μέλη της ομοσπονδίας. Επιπλέον, αν πρέπει να λάβουν μέρος σε συνέδρια και εκδηλώσεις δικαιούνται 3 ημέρες άδεια συν μία έξτρα αν το συνέδριο διεξάγεται σε απόσταση 300 χιλιομέτρων από τη βάση τους.
Οι περισσότεροι παίρνουν άδεια «από τη σημαία», χωρίς αίτηση όπως προβλέπεται στα καταστατικά και τις συλλογικές τους συμβάσεις, επικαλούμενοι απλώς τη συνδικαλιστική τους ιδιότητα.
Σύμφωνα με τις συλλογικές συμβάσεις των ΔΕΚΟ, τα προεδρεία των ομοσπονδιών δικαιούνται τριετή άδεια, όσο διάστημα διαρκεί η θητεία τους, ενώ τα μέλη των Δ.Σ. 82 ημέρες τον χρόνο. Διαφορετικό σύστημα προβλέπει η σύμβαση της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ που χορηγεί στους συνδικαλιστές άδεια έως 30 ώρες τον μήνα, δηλαδή 90 ημέρες τον χρόνο. Πολλοί έχουν καταχραστεί αυτό το δικαίωμα, με αποτέλεσμα εδώ και χρόνια να παίρνουν όσες ώρες άδεια επιθυμούν όχι μόνο οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι, αλλά και οποιοσδήποτε άλλος εργαζόμενος επικαλείται συνδικαλιστικό καθήκον.
Μερίδα συνδικαλιστών επικρίνοντας εταίρους συνοδοιπόρους υποστηρίζει ότι η ανεξέλεγκτη χορήγηση αδειών οφείλεται στη λίστα των δικαιούχων που επιμηκύνθηκε συν τω χρόνω. Π.χ. συνδικαλιστικές άδειες δεν λαμβάνει μόνο το προεδρείο της ΑΔΕΔΥ αλλά όλο το Γενικό Συμβούλιο, το οποίο από 45 έφτασε τα 85 μέλη με τις συνεχείς αλλαγές καταστατικού. Στον ΟΤΕ πάνω από 70 άτομα απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους. Επίσης, στα υπουργεία έχει πάρει διαστάσεις το φαινόμενο να συστήνονται πολλά πρωτοβάθμια σωματεία ακόμα και με 20-30 άτομα τα οποία δικαιούνται προνόμια. Συνεπώς, η μεγαλύτερη αγωνία τους είναι πώς θα εμφανίσουν πιο πολλούς εγγεγραμμένους στα σωματεία ώστε να δικαιολογηθεί μεγαλύτερος αριθμός δικαιούχων συνδικαλιστικής άδειας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι με αφορμή την οικονομική κρίση, συρρίκνωση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων επήλθε και σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Γνωστός συνδικαλιστής δεν πίστευε στα μάτια του όταν είδε φέτος τους Ισπανούς συναδέλφους του να συνεδριάζουν μόνο απογευματινές ώρες καθώς μηδενίστηκαν οι ώρες συνδικαλιστικής άδειας. «Αν συμβεί κάτι παρόμοιο εδώ, δεν θα πατάει άνθρωπος στις συνελεύσεις», μονολογούσε. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο. Αποσαφηνίζοντας ότι δεν θα προσέλθουν στον τριμερή διάλογο κυβέρνησης - εργοδοτών - εργαζομένων υπό την αιγίδα του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, γνωρίζουν ότι θα βρεθούν στο στόχαστρο της κοινωνίας που ήδη τις έχει απαξιώσει.
«Τα συνδικαλιστικά προνόμια είναι ένας κόκκος άμμου μπροστά στα δικαιώματα που έχουν χάσει οι εργαζόμενοι με τα μνημόνια», επισημαίνει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος. «Αν θέσουν και άλλους περιορισμούς, θα περισταλεί ολοκληρωτικά το δικαίωμα της απεργίας. Ας ξεκαθαρίσει πρώτα η κυβέρνηση τι θα κάνει με το Ασφαλιστικό, τις ομαδικές απολύσεις και το lock out και μετά ας μας καλέσει σε διάλογο», τονίζει.
Η ηγεσία του υπουργείου θα επιδιώξει να μεταθέσει τον χρόνο λήψης αποφάσεων για το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά τον Απρίλιο προκειμένου να μην πυροδοτήσει το πολιτικό κλίμα μέχρι την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Στον νέο κύκλο διαπραγμάτευσης με την τρόικα τίποτα δεν θεωρείται οριστικά κερδισμένο. Η γραμμή άμυνας της ελληνικής κυβέρνησης περιλαμβάνει πέντε «μη»:
■ Να μη θεσπιστεί νόμος για τις ομαδικές απολύσεις.
■ Να μην ενεργοποιηθεί το lock out (ανταπεργία εργοδότη).
■ Να μη θιγεί ο πυρήνας του συνδικαλιστικού νόμου.
■ Να μη συρρικνωθεί η προστασία των συνδικαλιστών έναντι των απολύσεων. Εδώ να επισημάνουμε ότι και με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο η προστασία αίρεται αν διαπιστωθεί ποινικό αδίκημα, απιστία ή υπεξαίρεση. Στην πράξη όμως οι παραβάτες, ιδίως στο Δημόσιο, έπεφταν στα μαλακά και τις περισσότερες φορές απαλλάσσονταν από τα δευτεροβάθμια πειθαρχικά συμβούλια.
■ Να μην αλλάξει ο τρόπος λήψης απόφασης για τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Η τρόικα απαιτεί η απόφαση να λαμβάνεται με πλειοψηφία 50%+1 της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων και όχι από τα διοικητικά συμβούλια των σωματείων ή των ομοσπονδιών.
Συνεπώς, η ατζέντα των συζητήσεων από ελληνικής πλευράς για την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου 1264/82 που ισχύει επί 32 έτη περιλαμβάνει:
■ Περιορισμό των συνδικαλιστικών αδειών: Ο συνδικαλιστής που θα απουσιάζει πάνω από 7 ημέρες θα ελέγχεται από ειδική επιτροπή η οποία θα κρίνει αν η απουσία του είναι δικαιολογημένη. Στην επιτροπή θα συμμετέχουν και εκπρόσωποι της διοίκησης της επιχείρησης. Ο εργοδότης θα έχει δικαίωμα να αλλάζει πόστο στον συνδικαλιστή αν κρίνει ότι η απουσία του προκαλεί πρόβλημα στην εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης. Σε αντίθεση με το Δημόσιο, στον σκληρό ιδιωτικό τομέα ελάχιστα μέλη παίρνουν άδεια άνευ αποδοχών, καθώς κανένα συνδικάτο δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να καλύψει τα χαμένα μεροκάματα των συνδικαλιστών.
■ Επιμήκυνση του χρόνου προειδοποίησης: Η απεργία στον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει να προκηρύσσεται 48 ώρες πριν από την πραγματοποίησή της (σήμερα απαιτείται 24ωρη προθεσμία).
■ Χρηματοδότηση των συνδικάτων: Οι αλλαγές στο καθεστώς χρηματοδότησης θα προκαλέσουν αντιδράσεις, καθώς το ύψος της σήμερα φτάνει τα 10-15 εκατ. ευρώ ετησίως για 90 περίπου συνδικαλιστικές οργανώσεις. Πρόκειται για πόρους που παρακρατούνται από τους μισθούς των εργαζομένων μέσω του ΟΑΕΔ και αποδίδονται στα συνδικάτα. Σύμφωνα με το νέο καθεστώς, τα συνδικάτα θα αναλάβουν μόνα τους την είσπραξη της συμμετοχής από τα μέλη τους χωρίς την παρέμβαση του κράτους, όπως γίνεται και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ακόμη, οι επιχορηγήσεις και οι δαπάνες των συνδικαλιστικών οργανώσεων θα ελέγχονται από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Σημειώνουμε ότι πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις των ΔΕΚΟ κέρδιζαν επιπλέον χρηματοδότηση μέσω των συλλογικών συμβάσεων. Ενδεικτική είναι η περίπτωση της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ που λάμβανε ποσά της τάξης των 3 εκατ. ευρώ τον χρόνο από το 2004 μέχρι και το 2010 για μετακινήσεις μελών της στο εξωτερικό. Εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ υποστηρίζουν ότι θα χαθεί το μεγαλύτερο μέρος των πόρων τους και θα οδηγηθούν σε αφανισμό.
■ Περιορισμοί στην ενημέρωση: Στο δικαίωμα των συνδικαλιστών να ενημερώνουν τους εργαζομένους και να διανέμουν έντυπα θα τεθούν περιορισμοί καθώς η τρόικα απαιτεί «να αποφευχθεί οποιαδήποτε αδικαιολόγητη διαταραχή στη λειτουργία των επιχειρήσεων».
Συνδικαλιστικές άδειες ΔΕΚΟ
Τα προεδρεία των ομοσπονδιών δικαιούνται τριετή άδεια, όσο διάστημα διαρκεί η θητεία τους, ενώ τα μέλη των Δ.Σ. 82 ημέρες τον χρόνο
■ ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ
Χορηγεί στους συνδικαλιστές άδεια έως 30 ώρες τον μήνα, δηλαδή 90 ημέρες ετησίως
■ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΔΕΚΟ
Πολλοί συνδικαλιστές χρησιμοποιούν τα προνόμιά τους αθροιστικά, δηλαδή παίρνουν άδεια ως πρόεδροι σωματείου και στη συνέχεια προσθέτουν και τις ημέρες που δικαιούνται ως μέλη της ομοσπονδίας
Αν πρέπει να λάβουν μέρος σε συνέδρια και εκδηλώσεις, δικαιούνται τρεις ημέρες άδεια συν μία έξτρα αν το συνέδριο διεξάγεται σε απόσταση 300 χλμ. από τη βάση τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου