Δεν ζούμε, τρέχουμε.............
Όλο
τρέχουμε, κάτι να προλάβουμε, κάτι να κάνουμε, κάποιον να δούμε, κάτι
να πληρώσουμε, κάτι να ακούσουμε, κάτι να μάθουμε, κάτι να διαβάσουμε,
κάτι.
Απ’ τη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας μέχρι να τα κλείσουμε, τρέχουμε.
Ακόμα και τις στιγμές που ξεκουραζόμαστε, ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο μας, ακόμα και τότε κάτι πρέπει να κάνουμε.
«Τι κάνεις;»
«Τίποτα»
(αυτή είναι η πιο ανησυχητική απάντηση)
«Τι κάνεις;»
«Τρέχω»
(αυτή είναι η πιο συνηθισμένη απάντηση)
Αν μείνεις για μια ώρα χωρίς να κάνεις τίποτα, απλώς κοιτώντας τον τοίχο ή το δέντρο απέναντι, αισθάνεσαι ενοχές.
Αν
σε δουν να μένεις έτσι για μια ώρα, χωρίς να κάνεις τίποτα, απλώς
κοιτώντας τον τοίχο ή το δέντρο απέναντι, θα σου προτείνουν
αντικαταθλιπτικά.
Γιατί
πέρα από τις δουλειές που πρέπει να κάνεις, πέρα από τα καθήκοντα σου,
θα μπορούσες να αξιοποιήσεις αυτή την ώρα, διαβάζοντας, ακούγοντας
μουσική, κάνοντας γυμναστική -αντί να χάνεις το χρόνο σου.
Λες και η ώρα του ρεμβασμού είναι χαμένη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου