ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ και ΤΕΛΟΣ - ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ και ΜΕΤΑ ΠΑΣΧΑ - ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ αλλά πριν ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΑΥΡΩΣΗ
Τα υποβρύχια που γέρνουν
Άλλη μεγάλης σημασίας υπόθεση προς διερεύνηση είναι το «σκάνδαλο
των υποβρυχίων»: Πρόκειται για τη σκανδαλώδη σύμβαση μεταξύ του ελληνικού
δημοσίου και των γερμανικών εταιρειών HDW και Thyssen-Krupp για την αγορά των
περίφημων «Τ-214», τα οποία έχουν μείνει στην ιστορία ως «υποβρύχια που
γέρνουν». Ο Ε. Βενιζέλος το 2010, από τη
θέση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, μαζί με τον τότε υπουργό Οικονομικών Γ.
Παπακωνσταντίνου, προώθησαν το νόμο 3885/2010, με τον οποίο η κυβέρνηση του
ΠΑΣΟΚ μεταξύ άλλων αποδέχτηκε: Να παραλάβει τελικά το υποβρύχιο «Παπανικολής»,
που έγερνε. Να παραγγείλει άλλα δύο υποβρύχια τύπου Τ-214 στην τιμή των
500.000.000 ευρώ. Να χαρίσει ποινικές ρήτρες για τις προηγούμενες
καθυστερήσεις, (σύμφωνα με υπολογισμούς, περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ) στις
γερμανικές εταιρείες HDW και Thyssen-Krupp. Επίσης, η υπόθεση είναι συνδεδεμένη
με μίζες περίπου 40.000.000 ευρώ, που δόθηκαν από τις γερμανικές εταιρείες σε
κυβερνητικούς και κρατικούς αξιωματούχους.
Για την υπόθεση των υποβρυχίων υπήρξε προκαταρκτική εξέταση,
από την οποία προέκυπτε ενδεχόμενη ποινική ευθύνη του Ε. Βενιζέλου και του Γ.
Παπακωνσταντίνου. Η δικογραφία σχηματίστηκε από τους εισαγγελείς διαφθοράς, με
αφορμή την υποβολή στη Δικαιοσύνη, από τη βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή
Κωνσταντοπούλου, των πρακτικών της Ολομέλειας της Βουλής, με ημερομηνία 18
Δεκεμβρίου 2013. Η δικογραφία διαβιβάστηκε από την εισαγγελία διαφθοράς στην
εισαγγελία του Αρείου Πάγου στις 18 Μαρτίου του 2014. Η εισαγγελία του Αρείου
Πάγου τη διαβίβασε στον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου στις 30
Απριλίου 2014 και ο υπουργός, αφού κράτησε τη δικογραφία στο γραφείο του έναν
ολόκληρο μήνα, τη διαβίβασε τελικά στη Βουλή με ημερομηνία 30 Μαΐου 2014. Η
δικογραφία πήρε πρωτόκολλο εισερχομένου 4 Ιουνίου 2014, μέρα κατά την οποία
αιφνιδιαστικά ο Α. Σαμαράς έκλεισε τη Βουλή - χωρίς η δικογραφία να ανακοινωθεί
στην ολομέλεια.
Η ανακοίνωση έγινε δύο ακόμη εβδομάδες αργότερα, στο Α' Τμήμα Διακοπής Εργασιών της Βουλής,
ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων της αντιπολίτευσης και της κοινής γνώμης.
Με την κίνηση αυτή ο πρωθυπουργός αποπειράθηκε να απαλλάξει
τον Ε. Βενιζέλο, αφού με τη λήξη των εργασιών της δεύτερης Συνόδου της
Ολομέλειας της Βουλής την 4η Ιουνίου παραγράφονται οποιεσδήποτε τυχόν ποινικές
ευθύνες υπουργών και μελών της κυβέρνησης που αναδείχτηκε από τις εκλογές του
Οκτωβρίου του 2009. Σύμφωνα με το Συντάγμα (άρθρο 86 παρ. 3, εδ. ε), «η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά παράγραφο 1 αρμοδιότητα της μέχρι το
πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά
την τέλεση [ου αδικήματος». Αυτή είναι η λεγόμενη «αποσβεστική προθεσμία», που
σημαίνει ότι η Βουλή δικαιούται να ασκήσει δίωξη εις βάρος πρώην υπουργού μέχρι
την προθεσμία που ορίζει ρητά η παραπάνω συνταγματική διάταξη. Η αποσβεστική
προθεσμία είναι διάφορο της παραγραφής, όπου η τελευταία συνδέεται με την
παραγραφή του αδικήματος. Δηλαδή, μπορεί ένα αδίκημα να μην έχει παραγραφεί (σε
περίπτωση κακουργήματος π.χ. χρειάζονται
20 χρόνια), αλλά να έχει αποσβεστεί η αρμοδιότητα της Βουλής να ασκήσει τη
δίωξη που ορίζει το άρθρο 86 παρ. 1 του Συντάγματος. Το Σύνταγμα δεν προβλέπει
εναλλακτική αρχή που να διώκει τους πρώην υπουργούς, πέρα από το Κοινοβούλιο, η
οποία θα επιλαμβανόταν από τη στιγμή που επερχόταν η απόσβεση της αρμοδιότητας δίωξης της Βουλής. Έχει
πάντως υποστηριχθεί ότι για τις περιπτώσεις για τις οποίες ευθέως προκύπτει
παρεμπόδιση της Βουλής να ενεργήσει ως εγγυητής της ποινικής αξίωσης της πολιτείας υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα
αναστολής της παραγραφής και της αποσβεστικής προθεσμίας.
Siemens, -ΟΠΑΠ, Ελληνικό, συχνότητες και άλλα δώρα
Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολίτευσης είναι αυτό
με τις μίζες που έδινε η γερμανική εταιρεία Siemens στα ταμεία της ΝΔ και του
ΠΑΣΟΚ. Μολοντούτο, ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς το «τακτοποίησε» με συνοπτικές
διαδικασίες, ζημιώνοντας μάλιστα τη χώρα ακόμα περισσότερο.
Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ υπέγραψε διά του τότε υπουργού
Οικονομικών Γ. Στουρνάρα συμφωνία συμβιβασμού με τη γερμανική εταιρεία για τη
ζημιά που υπέστη το ελληνικό δημόσιο από τις μίζες, την οποία παρουσίασε τον
Αύγουστο του 2012 ο Α. Σαμαράς στην καγκελάριο Μέρκελ. Βάσει της συμφωνίας, η
οποία ουδέποτε κυρώθηκε από το κοινοβούλιο, με την αξιωματική αντιπολίτευση να
έχει έκτοτε υποστηρίξει ότι η συμφωνία είναι άκυρη, η Ελλάδα παραιτήθηκε από
διεκδικήσεις ύψους 2 δισ. ευρώ, που είχαν προσδιοριστεί με ομόφωνο πόρισμα της
ειδικής εξεταστικής επιτροπής της Βουλής.
Επίσης, διερεύνηση απαιτεί ο φωτογραφικός διαγωνισμός εκχώρησης
των κρατικών ψηφιακών συχνοτήτων. Πρόκειται για ένα δώρο της κυβέρνησης
Σαμαρά-Βενιζέλου στους ημετέρους Σ. Ψυχάρη, Γ. Μπόμπολα, Β. Βαρδινογιάννη, Γ.
Αλαφούζο, Δ. Κοντομηνά, Μ. Κυριακού. Η κυβέρνηση εκχώρησε για 15 χρόνια τις
ψηφιακές συχνότητες, δηλαδή ένα δημόσιο αγαθό, σε πανελλαδικό και περιφερειακό
επίπεδο, έναντι μόλις 18,3 εκατομμυρίων ευρώ, όταν από σχετική μελέτη που είχε
παραγγείλει το αρμόδιο υπουργείο προκύπτει ότι η αξία της εκχώρησης
προσδιορίζεται περίπου στα 715 εκατομμύρια ευρώ.
Να σημειωθεί ακόμη, η χαριστική σύμβαση για το
Ελληνικό. Η πώληση της έκτασης του πρώην
αεροδρομίου με την υπογραφή των Α. Σαμαρά, Ε. Βενιζέλου και Γ. Στουρνάρα είναι
ένα μεγάλο δώρο στον πλουσιότερο Έλληνα, τον Σ. Λάτση. Η υπόθεση βρίσκεται ήδη
στα χέρια του επίκουρου οικονομικού εισαγγελέα Γιάννη Δραγάτση, ο οποίος
διεξάγει έρευνα για το τίμημα της εκχώρησης του Ελληνικού στην εταιρεία Lamda, μετά τις μηνυτήριες
αναφορές που υποβλήθηκαν στην Εισαγγελία Εφετών Αθηνών. Η έρευνα γίνεται για να
διαπιστωθεί αν έχει διαπραχθεί από τα μέλη του ΤΑΙΠΕΔ το αδίκημα της απιστίας
και μάλιστα σε βαθμό κακουργήματος λόγω του μεγάλου οικονομικού αντικειμένου
της υπόθεσης. Ο εισαγγελέας εξετάζει την έκθεση του Τεχνικού Επιμελητηρίου, ενώ
ταυτόχρονα έχει διορίσει και δύο πραγματογνώμονες για να αποτιμήσουν την
πραγματική αξία της περιοχής. Σύμφωνα με το TEE η αξία των 6.240 στρεμμάτων
ανέρχεται σε τουλάχιστον 2,5 δια ευρώ. Όμως η κυβέρνηση έδωσε την έκταση έναντι
μόλις των 914.000.000 ευρώ και μάλιστα με την πρόβλεψη τα χρήματα να δοθούν σε
διάρκεια 15 ετών.
ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ - ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ |
Έπειτα, πρέπει να διερευνηθεί η χαριστική ρύθμιση για την
επέκταση των συμβάσεων για τους αυτοκινητόδρομους. Το Δεκέμβριο του 2012, ο υπουργός Υποδομών
Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, με εντολή του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, μοίρασε πρόσθετες
εργολαβικές αποζημιώσεις και μπόνους ύψους 2,2 δισ. ευρώ για την επανεκκίνηση
των άλλων μεγάλων αυτοκινητοδρόμων (Ιόνια Οδός, Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου,
Κεντρική Οδός και Ολυμπία Οδός), οι εργασίες κατασκευής των οποίων είχαν σταματήσει
το 2011 με αποκλειστική ευθύνη των εργολάβων, με το πρόσχημα της έλλειψης
ρευστότητας. Τα χρήματα που τους δόθηκαν βγήκαν απευθείας από τα κρατικά ταμεία
και τις επιδοτήσεις που πήρε η χώρα από την EE. Με τον ίδιο νόμο η κυβέρνηση
παραιτήθηκε από επωφελείς για το ελληνικό δημόσιο διατάξεις των σχετικών
συμβάσεων με τους εργολάβους.
Τέλος, λόγος πρέπει να γίνει για το σκάνδαλο της «λίστας
Λαγκάρντ»: Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη επιδίωξε να το θάψει, στέλνοντας
στην προανακριτική επιτροπή μόνο τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γ.
Παπακωνσταντίνου. Οι ευθύνες που πιθανότατα βαραίνουν τον Ε. Βενιζέλο και τον
Γ. Παπανδρέου έχει γίνει προσπάθεια να μην αποδοθούν ποτέ. Την ίδια στιγμή, οι
περιπτώσεις των μεγαλοκαταθετών που περιλαμβάνονται στη λίστα και που ενδέχεται
να έστειλαν παράνομα δισεκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό, δεν έχουν εξεταστεί και
συνεπώς δεν έχουν σημάνει κανένα οικονομικό όφελος για τα δημόσια ταμεία.
Καταληκτικά, να επισημάνουμε ότι καθ' όλο το διάστημα της
κρίσης έχουν καταβληθεί μεγάλες προσπάθειες από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο να
εμφανιστεί το αίτημα απόδοσης ευθυνών σε κυβερνητικούς λειτουργούς -ειδικά δε
βάσει των διατάξεων περί εσχάτης προδοσίας- ως κάποιου είδους «παράλογη»
απόπειρα ποινικοποίησης της πολιτικής και να συνδεθεί αποκλειστικά με την
αντιμνημονιακή Δεξιά, που το έχει επίσης επικαλεστεί.
Πρόκειται, φυσικά, για διαστρέβλωση, καθότι, όπως γράψαμε
και στην αρχή, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει από αρκετά νωρίς ζητήσει μια τέτοια διερεύνηση.
Πιο έντιμο από το να διαστρεβλώνεται το ποιος ζήτησε τι και
πότε, θα ήταν να αναλογιστεί κανείς, όπως και πάλι επισημάναμε στην αρχή, τις
πολιτικές επιπτώσεις της ποινικής αντιμετώπισης πρωθυπουργών και κορυφαίων
υπουργών. Κι εκεί, όμως, προβάλει ένα ζήτημα αναντίρρητο: Οι έλληνες πολίτες,
μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια που έχουν υποστεί την πιο ακραία βία εξαιτίας
των επιλογών αυτών των κυβερνήσεων και αυτών των κυβερνητικών λειτουργών, έχουν
το δικαίωμα να μάθουν την αλήθεια για όσα τους συνέβησαν. Εχουν το δικαίωμα να
δουν ένα νέο κοινοβούλιο να διαλευκαίνει
μία μία τις σκοτεινές υποθέσεις αυτής της ζοφερής περιόδου. Ακόμη περισσότερο,
λοιπόν, από την όποια τιμωρία των ποινικά υπεύθυνων, η αξία που πρέπει να
διεκδικηθεί και να προστατευτεί εδώ
είναι η αλήθεια. Κι αυτό είναι κάτι που αν ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και όταν βρεθεί σε θέση
εξουσίας, διστάσει να το πράξει, οι πολίτες πρέπει λυσσαλέα να το απαιτήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου