Απεργήσαμε λοιπόν, στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις τις κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική του καθεστώτος, που κατεδαφίζει την πατρίδα
και το βιός του καθενός απο μας και τα ξεπουλάει στους τοκογλύφους ως υλικά οικοδομών και
οικόπεδα.
Γνωρίζουμε ότι οι ηγεσίες των συνδικάτων είναι συνήθως μέρος του προβλήματος, παρά της λύσης. Ειδικά οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ είναι μέρος του
δωσιλογικού καθεστώτος. Γι αυτό και κηρύσσουν απεργίες πολλές φορές επετειακά, για εκτόνωση
χωρίς κανένα σχεδιασμό, χωρίς ζυμώσεις στην εργατική τάξη, ούτε καν αίτημα ανατροπής. Από ανάγκη διατήρησης του
ρόλου τους και για να απογοητεύουν, να φθείρουν το κίνημα εκείνων που πιστεύουν στην ιδέα ενός καλύτερου κόσμου και αγωνίζονται γι΄ αυτό.
Όταν
λοιπόν τα συνδικάτα, εγκαταλείψουν τον συντεχνιακό δογματισμό που τα καθιστούν
αντικοινωνικά και αναγνωρίσουν την υποχρέωση σεβασμού των αναγκαίων ηθικών
αξιών, τότε θα καταφέρουν να ενταχθούν ουσιαστικά ως θεσμός στη βασική δομή της
κοινωνίας και ίσως τότε ο ρόλος που θα επιτελέσουν να αξίζει αναγνώρισης. Τότε,
ίσως αντιληφθούν ότι υπάρχει και άλλο περιεχόμενο σε έννοιες όπως «κοινωνικός
διάλογος» ή «κεκτημένο δικαίωμα», τότε, επί πλέον, δεν θα αποτελούν μόνο
μορφώματα που αναγνωρίζονται από τον νόμο, αλλά ίσως καταστούν μορφώματα που
σέβονται τον νόμο[1].
[1]
Ιωάννης Ληξουριώτης - καθηγητής
Εργατικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Πηγή: www.lifo.gr
Οι εργαζόμενοι όμως, οι άνεργοι, οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, όλοι
εμείς που νοιώθουμε το «success story» στο πετσί μας, που καταλαβαίνουμε ότι
δεν πάει άλλο, έχουμε χρέος εθνικό, καθήκον ταξικό, ν’ αντισταθούμε και στη νέα
κατοχή. Χρειάζεται ν’ αγωνιστούμε όλοι μαζί, χωρίς τους ψευδεπίγραφους
διαχωρισμούς και τη διχόνοια, τον «κοινωνικό αυτοματισμό», που καλλιεργεί ο
προπαγανδιστικός μηχανισμός των "δυνάμεων κατοχής" και του "εγχώριου δωσιλογισμού".
Να αγωνιστούμε όχι μόνο για να αποτρέψουμε τις απολύσεις, όχι μόνο για να
υπερασπιστούμε στοιχειώδη κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα σε δημόσιο και
ιδιωτικό τομέα. Να αγωνιστούμε για την ανατροπή του «οθωμανικού» φορολογικού
συστήματος που δημεύει το βιος όσων εργάζονται, ενώ μειώνει τους φόρους των
αρπαχτικών των αγορών. Να αγωνιστούμε για να φέρουμε τη Δημοκρατία στον τόπο
που τη γέννησε, να οικοδομήσουμε τη Νέα Ελλάδα κι όχι την Ελλάδα προτεκτοράτο
της νέας τάξης και της χρεοκρατίας.
Οι εργαζόμενοι στον ΟΑΕΔ και στο ΙΚΑ , οι άνεργοι, οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, όλοι
εμείς που νοιώθουμε το «success story» στο πετσί μας, που καταλαβαίνουμε ότι
δεν πάει άλλο, έχουμε χρέος εθνικό, καθήκον ταξικό, ν’ αντισταθούμε και στη νέα
κατοχή της χώρας μας. Χρειάζεται ν’ αγωνιστούμε όλοι μαζί, χωρίς τους ψευδεπίγραφους
διαχωρισμούς και τη διχόνοια, τον «κοινωνικό αυτοματισμό», που καλλιεργεί ο
προπαγανδιστικός μηχανισμός των δυνάμεων κατοχής και του εγχώριου δωσιλογισμού, με τα διάφορα παπαγαλάκια (ηθελημένα ή αθέλητα) δυστυχώς μέσα στους χώρους δουλειάς.
Να αγωνιστούμε όχι μόνο για να αποτρέψουμε τις απολύσεις.
Ο κόσμος όμως δεν θέλει απεργίες.Δεν θέλει να χάσει το μεροκάματο και έχει αηδιάσει με τις ηγεσίες, που δεν τον οδηγούν πουθενά.
Μακάρι να είχε την ίδια αηδία και με τους πολιτικούς που δυστυχώς ψήφισε και μάλιστα πρόσφατα.
Καμμιά απεργία δεν πάει χαμένη, όμως ποτέ μα ποτέ μια κυβέρνηση δεν πέφτει απο μια απεργία.
Χρειάζεται αγώνας για την ανατροπή του «οθωμανικού» φορολογικού
συστήματος που δημεύει το βιος όσων εργάζονται, ενώ μειώνει τους φόρους των
αρπαχτικών των αγορών.
Χρειάζεται αγώνας για να μην δοθούν τα ονόματα των "μελλοθάνατων" συναδέλφων στο Υπουργείο, αλλά ενώ προτάθηκε στην Ομοσπονδία, δεν δόθηκε κανένας αγώνας με κάποιες συνθήκες επιτυχίας.
Ακολουθούν οι επόμενοι. Ονόματα δίχως ανθρώπινη ύλη.
΄Ομως μερικοί θα πρέπει να κοιτάξουν τους απολυμένους συναδέλφους στα μάτια.
Αλήθεια πόσοι απο μας μπορούν? Φυσικά δεν μιλώ για την απρόσωπη Διοίκηση.
Μιλώ για όλους εμάς. Και αν δεν μπορούν κάποιοι, ας κοιτάξουν στον καθρέφτη γιατι κάποια στιγμή ίσως θάναι αυτοί οι επόμενοι.
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΑ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ. W. ROGERS
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου