ΓΚΑΙΜΠΕΛΙΣΚΟΙ και ΕΞΟΥΣΙΑ

«ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΙ» ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ή Ο ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ [1]ΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Το Σύνταγμα είναι η βασική συμφωνία μεταξύ των πολιτών και της εκάστοτε εξουσίας, βάσει της οποίας «ο κυρίαρχος λαός» παρέχει σε συμπολίτες του, διοικητικά προνόμια.

Σύμφωνα με το πρώτο άρθρο αυτής της συμφωνίας «Όλες oι εξoυσίες πηγάζoυν από τo Λαό, υπάρχoυν υπέρ αυτoύ και τoυ Έθνoυς και ασκoύνται όπως oρίζει τo Σύνταγμα.»

Δεν υπάρχει λοιπόν διάκριση μεταξύ Λαού και εξουσίας, αφού η  εξουσία είναι ο Λαός που ορίζει εκφραστές της βούλησής του σε διάφορες διοικητικές θέσεις, συγκροτώντας τη νομοθετική, την εκτελεστική και τη δικαστική εξουσία.

Αξίζει να προσεχθεί ότι στο πρώτο άρθρο του Συντάγματος, που ορίζει τη βασική μας συμφωνία και δεν μπορεί να αναθεωρηθεί, η λέξη «Λαός» αρχίζει με Λ κεφαλαίο, ενώ η λέξη «εξουσία» με ε μικρό.

Ακριβώς διότι ο Λαός και η εξουσία ως δυνάμεις δεν είναι ισότιμες. Λογικό, διότι η εξουσία απορρέει από το λαό και δύναται να υπάρχει με την προϋπόθεση ότι τηρεί τους συμφωνηθέντες όρους. Το αντίθετο όμως ακριβώς συμβαίνει σήμερα.  

Ενώ αντίστροφα ο Λαός δύναται να υπάρχει δίχως όρους και συγκεκριμένα δίχως τους όρους που τίθενται σε αυτόν από την εξουσία. Ο Λαός, ως «κυρίαρχος», δύναται κατ’ επιλογήν να συμμορφωθεί προς τους όρους της εξουσίας, ενώ αντίστροφα, η εξουσία υποχρεούται να συμμορφώνεται προς τους όρους που έχουν τεθεί από το Λαό και καταγράφονται με σαφήνεια στο Σύνταγμα.

Σιγά μην ακούει  ή πιστεύει κανείς ότι όλα αυτά ισχύουν στους διάφορους Οργανισμούς και φορείς του Δημοσίου ή ευρύτερου δημόσιου  τομέα.

Ο λόγος είναι πολύ απλός. Η κομματοκρατία, η προπαγάνδα  και το ρουσφέτι ζουν και βασιλεύουν, αφού πάνω από μισό αιώνα τώρα έχουν οδηγήσει την κοινωνία και το πολιτικό προσωπικό,  σε μια μόνιμη  έκφραση  καθηλωμένης ηλιθιότητας του εγώ, παθητικής αντιμετώπισης και ηλιθιογενούς εγωκεντρισμού.

Όπλα στον πόλεμο αυτό η εξουσία χρησιμοποιεί τον Νόμο και φυσικά τους ανθρώπους τόσο στα χαμηλά κλιμάκια  ( προϊσταμένους , Διευθυντές, Γενικούς ή ειδικούς διευθυντές, συμβούλους και κάθε λογής παρατρεχάμενο που του έχει απόλυτη εμπιστοσύνη και ανήκει οργανικά – ψυχικά – πνευματικά στα ιδεώδη και αξίες που εκφράζει), όσο και στα στελέχη του Δημοσίου (Διοικητές – Υποδιοικητές – Διευθύνοντες σύμβουλοι κλπ).

  

 Γιόζεφ Γκαίμπελς

΄Εχοντας λοιπόν εξασφαλίσει την άνευ όρων παράδοση του δημοσίου στην εκάστοτε εξουσία, δίχως αξιολόγηση προσόντων των «γκεμπελίσκων» που ασκούν εξουσία κατά παραχώρηση, δίχως έλεγχο από το «φτιαγμένο» στα μέτρα τους συνδικαλιστικό κίνημα, δεν μπορούμε να περιμένουμε μήπως οι βάρβαροι δεν περάσουν.

Το πολιτικό προσωπικό αδικείται και συκοφαντείται  με γενικόλογες κατηγορίες και αφορισμούς, αλλά όλοι σιωπούν ή αδιαφορούν. Ο σιωπών όμως συναινεί στην παρέκβαση των αρχών της σωστής Διοίκησης προς όφελος του λαού και της Πατρίδας.

Ε και λοιπόν. Την κουτάλα μην χάσουμε και όλα γίνονται. Την κουτάλα……την κουτάλα. Χρόνια ολόκληρα καθόμασταν και σαν σκύλοι περιμέναμε να πετάξουν «οι ηγέτες»  τα ξεροκόμματα από το τραπέζι της εξουσίας.

Αν συνεχίσουμε έτσι ξεχάστε την ζωή σας και την δουλειά σας. Κανένας σκυφτός και κακομοίρης δημόσιος υπάλληλος δεν μπορεί να προσφέρει και να πιστεύει ότι ζει αυτός και τα παιδιά του.

Μην ξεχνάμε όμως ότι είμαστε οι περισσότεροι. Οι «σωτήρες προϊστάμενοι» και ευτυχώς όχι όλοι,  που ποτέ τους δεν δούλεψαν και δεν ελέγχθηκαν, οι μούμιες της πολιτικής, οι γκεμπελίσκοι της εκάστοτε εξουσίας και οι έχοντες το παπικό αλάθητο σε αποφάσεις και έργα,  είναι  μειοψηφία ηθική – πνευματική – ανθρώπινη.

Υπηρέτησαν πολιτικές και άτομα που έχουν καταδικαστεί στην συνείδηση του λαού και σύντομα θα τιμωρηθούν και αυτοί για τις λαμογιές και την ένοχη αδιαφορία τους στα πραγματικά προβλήματα του λαού.  

Νομίζουν ότι μοιράζονται εξουσία. Η απόλαυση αυτή είναι εκείνη που δένει τα υποκείμενα τους συστήματος εξουσίας μεταξύ τους και προς τους άλλους , σχέση που γίνεται ισχυρή επειδή ακριβώς μοιράζεται. Για παράδειγμα οι εκφράσεις θαυμασμού και τα συγχαρητήρια που ανταλλάσουν μεταξύ τους με κάθε μορφή δημόσιου και επικοινωνιακού  χαρακτήρα, τρόπου ( TV, Ιντερνέτ, blog, twitter, mail κλπ).

Το κακό που έχουν κάνει στις ζωές των υφισταμένων τους,  το συνεχίζουν  δυστυχώς και σήμερα χωρίς  φόβο και πάθος. Έχουν δημιουργήσει σε όλους εμάς την «εικόνα του αξιοπρεπούς θύματος» ενώ αυτοί βρίσκονται στο απυρόβλητο με την συγκάληψη της εξουσίας, δίχως κανόνες ή κίνδυνο, όπως ισχύει γι όλους εμάς τους υπόλοιπους.

Είδατε κανένα συνδικαλιστή να απολύεται? Φυσικά όχι. Και ο πρόεδρος  της ΟΛΜΕ σιγά μην  απολυθεί τελικά.ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ. 

Το θράσος της εκάστοτε εξουσίας, να μας επιβάλλει δια του δήθεν ακαταμάχητου τεκμηρίου της νομιμότητάς της, τα πιο τρελά όνειρα κατάχρησης των εξουσιαστών, πρέπει να ελεγχθεί από τον Κυρίαρχο Λαό και να κατασταλεί, πριν εκχωρηθεί ολοκληρωτικά η Εθνική μας Κυριαρχία, ωθώντας μας μέχρι την πλήρη υποδούλωση, όπως χαρακτηριστικά ανφέρει ο ΑΛΚΑΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (https://www.facebook.com/alkaiosi?ref=profile).

΄Ενας δρόμος υπάρχει: η ανάληψη και ο καταλογισμός ευθυνών και η παραδειγματική  τιμωρία  κάθε παρατυπίας κάθε «λαμόγιου», από τον λαό. Η τιμωρία είναι κυρίαρχο στοιχείο της Δημοκρατίας

Ή διατηρούμε «με κάθε μέσο» το θεμέλιο του Δημοκρατικού Πολιτεύματος που είναι η λαϊκή και καθ’ επέκταση η Εθνική μας Κυριαρχία, ή γινόμαστε δούλοι.

Το Σύνταγμα το κατοχυρώνει. Οι συνείδηση  μας όχι ή μάλλον όχι ακόμη.

---

[1] Ο Πάουλ Γιόζεφ Γκαίμπελς ήταν Γερμανός πολιτικός και Υπουργός Προπαγάνδας της Ναζιστικής Γερμανίας από το 1933 έως το 1945