ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Ώστε αυτό ήταν... έπρεπε να το παραδεχτεί, είχε ερωτευτεί κάποιον που δεν άξιζε, για πολλοστή φορά, είχε πληγωθεί για πολλοστή φορά, και έπρεπε να το πάρει απόφαση... 

Καλύτερα μόνη της, παρά με κάποιον που μόνο να την πληγώσει ήταν ικανός.. Γύρισε το βλέμμα της στο κάθισμα του συνοδηγού.. 

Εκεί που κανονικά θα κάθονταν ο άχρηστος.. Είδε τη σοκολάτα. Μπράβο. Συγχαρητήρια.

Έτσι θα γεμίσεις λοιπόν το συναισθηματικό σου κενό ηλίθια; Τρώγοντας σοκολάτες; συλλογίστηκε. Ένιωσε ξαφνικά τόσο αδύναμη, τόσο παραιτημένη... θα περνάω τα βράδια μου τρώγοντας σοκολάτες μπροστά στην τηλεόραση, αδιαφορώντας για μένα, για τον εαυτό μου, για τα πάντα... μέχρι να αρχίσουν να αδιαφορούν κι όλοι οι υπόλοιποι... 

Ξαφνικά η σοκολάτα, συμβόλιζε όλη την απόρριψη, όλη την εγκατάλειψη, όλη την αυτολύπηση που ένιωθε... Ξαφνικά, άρχισε να μισεί πολύ αυτή τη σοκολάτα....

Όταν το φανάρι άναψε κόκκινο, η μικρή άρχισε να περιφέρεται ανάμεσα στα αυτοκίνητα... Όπως την είχαν μάθει, πλησίαζε τα ανοιχτά τζάμια, και πρόσφερε τα χαρτομάντηλά της, έπρεπε να το κάνει γρήγορα, έπρεπε να προλάβει να πάει σε όσα περισσότερα αυτοκίνητα μπορούσε πριν το φανάρι πρασινίσει ξανά.. Την είδε και έτρεξε προς το μέρος της. Οι κυρίες πάντα έπαιρναν χαρτομάντηλα ιδιαίτερα παραμονές Χριστουγέννων ακόμη και τώρα που είχε κρίση..

Κάποιος της έχωσε ένα πακέτο χαρτομάντιλα μέσα στη μούρη της. Μάλιστα σκέφτηκε. Με αυτό θα περνούσε λοιπόν τη ζωή της από δω και μπρός; Σκουπίζοντας τα δάκρυά της με χαρτομάντιλα, και καταβροχθίζοντας σοκολάτες; Ξανακοίταξε τη άτιμη τη σοκολάτα. 

Με μια αυθόρμητη κίνηση, σα να λυτρώνονταν από έναν εφιάλτη, την άρπαξε, κατέβασε το τζάμι και την έδωσε στη μικρή.

Το παιδί τάχασε και την κοίταξε... "Ε, πάρτη λοιπόν από δω την καταραμένη!" μούγκρισε μέσα από τα δόντια της. Η μικρή άρπαξε τη σοκολάτα χωρίς άλλη κουβέντα  και ξαναγύρισε στο πεζοδρόμιο.

Μια ολόκληρη σοκολάτα! Μεγάλη! Δικιά της! Κοίταξε κλεφτά πίσω της, στο άλλο φανάρι, ο μπαμπάς δεν κοίταζε, ευτυχώς... Έσκισε το κόκκινο χαρτί και γέμισε το στόμα της με την γλυκιά σοκολάτα... Μπορεί να έφαγε και λίγο χαρτί αλλά δεν πειράζει... Κάρφωσε τα μάτια της πάνω στην κυρία με το κόκκινο αυτοκίνητο.. 

Δεν την κοίταζε... Το φανάρι άναψε πράσινο... Η κυρία ξεκίνησε κι έφυγε, χωρίς να της ρίξει μια ματιά.. Η μικρή, μπουκωμένη με τη σοκολάτα της, της κούνησε το χέρι, κι ευχήθηκε νάναι  πάντα καλά η καλή κυρία που μοίραζε σοκολάτες στα παιδάκια...

Η σοκολάτα, α βέβαια, η σοκολάτα λοιπόν ένιωθε πολύ ευτυχισμένη και περήφανη ...ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΑΓΟ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ, ΑΦΟΥ ΓΛΥΚΑΝΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΨΥΧΗ, ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΑΘΛΙΟ ΚΑΙ ΒΡΩΜΕΡΟ, ΟΣΟ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΨΕΥΤΩΝ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΜΑΣ.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ