ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ

Το εκπληκτικό  τις μέρες του μνημονίου,  είναι πόσοι πολλοί νεαροί και νεαρές ανόητοι επιβιώνουν, ώστε να γίνουν γέροι ανόητοι αργότερα.

Βασική προσπάθεια όλων των Διοικήσεων των Οργανισμών δημόσιου ενδιαφέροντος- συμφέροντος,   στην εποχή της χολέρας, θα ήταν να μην κολλήσουν χολέρα οι υπάλληλοί τους και φυσικά οι ίδιοι οι Διοικητές. Το ίδιο θα μπορούσε κανείς να πει για τον στρατό ή για το σχολείο μιας χώρας.

Στην Ελλάδα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Βασική μέριμνα των Διοικήσεων είναι να χολεριάσουμε. Γιατί ?

Είναι απλό. Η χολέρα μεταδίδεται αστραπιαία και σε κάνει ανήμπορο να αντιδράσεις. Μολύνεται μετά από λίγο ο ίδιος ο εγκέφαλος και αφαιρούνται ουσιώδεις αντανακλαστικές κινήσεις και σωματικοί αυτοματισμοί, απέναντι και στον πιο απλό κίνδυνο πχ. το τσίμπημα ενός κουνουπιού.

Βασική μέριμνα κάθε σοβαρού και κρατικά ελεγχόμενου   Οργανισμού  στην Ελλάδα,  είναι  και θα είναι πάντα το ρουσφέτι εντός και εκτός.

Εντός από μια πληθώρα αυτοεξυπηρετούμενων ανθρωπάκων ( διοικητές, διευθυντές, σύμβουλοι,  γραμματείς, φαρισαίοι, συνδικαλιστές κλπ), που δεκαετίες ολόκληρες σκύβουν αφουγκραζόμενοι την μίζερη ζωή τους που δεν παράγει κανένα ήχο, ενώ  επιδιώκουν να μετατρέψουν σε εικόνα τους, όλους εκείνους που μπορούν να εξουσιάσουν. Ταυτόχρονα φροντίζουν πάντα την διαδοχή τους, αλλά  και την υστεροφημία τους προφέροντας «χαλί»  στο πολυχρονεμένο βεζίρη, καμωμένο από τα μαλλιά όλων των υποτελών τους.

Εκτός αφού με την κατάλληλη χρήση των νόμων – διαταγών του μνημονίου, το ρουσφέτι σαν τσουκνίδα έχει φάει κάθε λογής - λογής χόρτο και έχει μολύνει ανεπανόρθωτα τα γύρω σπαρτά.

Κρανίου τόπος στο βάθος σε περιμένει , αλλά δίπλα τους έχεις ελπίδα μωρέ. Δεν θάσαι εσύ αυτή την φορά, θάναι ο άλλος.

Τι σημασία έχει αν σε μαδήσουν σα μαργαρίτα, το παιδί  μας να διοριστεί σε voucher, τώρα που δυσκολεύουν οι θέσεις.    

Φτάνουν όμως αυτά να υποτάξεις  όλους τους  δημόσιους ανθρώπους?

Όχι βέβαια. Οι φανταστικοί οργανισμοί πρέπει να κλείσουν ή να περιοριστούν σημαντικά. 

Πώς ?

Βασική σημασία έχει και προωθείται συστηματικά   α) η ανάπτυξη δικτύων και εφαρμογών πληροφορικής, τόσο περίπλοκων  ώστε το 50% τουλάχιστον των πολιτών,  να μην μπορεί να συμμετέχει ή να καταλαβαίνει τι και πώς διαμορφώνει τη μελλοντική του ζωή όταν εξαρτάται συνέχεια από ένα ολοκληρωμένο πληροφορικό σύστημα – πλατφόρμα  ( εφορία, ΔΕΠΑ, ΙΚΑ, ΟΑΕΔ κλπ). Το υπόλοιπο 50%  των πολιτών που καταλαβαίνει δεν αντιδρά,  γιατί ακριβώς καταλαβαίνει ότι το παιχνίδι είναι στημένο. Απλά ελπίζει.

β) οι Διοικήσεις συκοφαντούν ασύστολα τους υπαλλήλους και ψεύδονται με γεωμετρική πρόοδο, υπερακοντίζοντας την αξία των συστημάτων πληροφορικής και μειώνοντας την εργατική αξία, σε τρόπο ώστε να πείθουν ότι όλα πάνε ρολόι και σε λίγο οι υπάλληλοι δεν θα χρειάζονται  για να εξυπηρετηθεί ο κοσμάκης. Δηλαδή  θα κάθονται αραχτοί με το φραπέ, ενώ οι πολίτες θα εξυπηρετούνται από τα σπίτια τους και τον Η/Υ (όσοι βέβαια διαθέτουν).

γ) περνάνε μέτρα εντατικοποίησης εργασίας, με αύξηση του ωραρίου και γκρεμίζουν κάθε προσωπική και οικογενειακή ζωή. Η απειλή της απόλυσης φυσικά βρίσκει σύμφωνη την υπόλοιπη διαλυμένη κοινωνία. Ταυτόχρονα  προγράμματα  τύπου voucher φέρνουν δεκάδες απελπισμένους ( νέους – γέρους – ανάπηρους ) δίπλα και  απέναντι στους τεμπέληδες υπαλλήλους. Ο κοινωνικός αυτοματισμός σε πλήρη εξέλιξη, με γνωστά αποτελέσματα. Ελα εσύ με 500 , γονάτισε και φύγε εσύ που παίρνεις 1000.

δ)  Ώσπου να δεις να καταλάβεις τι έγινε το 2014 – 2015  έφυγες. ΄Οχι με σύνταξη. Με απόλυση ή διαθεσιμότητα φυσικά.  Φόβος αξιολόγησης,  κατάργηση δομών και ειδικοτήτων, ατολμία συνδικαλιστών που μάχονται μόνο για το τομάρι τους και κεφάλια σκυφτά παντού.

΄Ετσι το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου θα ολοκληρωθεί.

Κανένας σε λίγο δεν θα δουλεύει κανείς δεν θα τραγουδά, μόνο σκυφτοί άθλιοι και μίζεροι όλοι εμείς το τέλος της ζωής θα καρτερούμε…. το τραίνο της ελπίδας.  Η μόνη αποτυχία στη ζωή είναι η αποτυχία να προσπαθήσεις  και σε αυτό πήραμε όλοι μηδέν αφού,  ούτε καν ξεκινήσαμε να σκεφτόμαστε την προσπάθεια.

Δες ποιοι είναι σήμερα στην Βουλή που νομοθετούν για το μέλλον σου.

Δές ποιοι είναι Διοικητές των φανταστικών Οργανισμών δημοσίου συμφέροντος και κρίνε τι σου αξίζει.. Κρίνε τους Διοικητές  ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΙΚΑ, ΟΑΕΔ… και των αναρίθμητων φορέων οργανώσεων, Γενικών  και Ειδικών Γραμματειών που εμπλέκονται στην άσκηση δημόσιας εξουσίας, τσαλαπατώντας νόμους και Σύνταγμα, εκφραστές του μνημονίου,  των χρυσών μισθών τους και της πιο αποτρόπαιης πράξης κατά του ελληνικού λαού, που γνώρισε ποτέ τούτο το κομμάτι Γής.  

 Μόνο όσοι έχουν φάτσα βλάκα μπαίνουν στην Βουλή και μόνο όσοι είναι πραγματικά  βλάκες πετυχαίνουν εκεί, είπε ο χαραρισματικός   Oscar Wilde και ας τον είπαν «αδελφή» το πέτυχε διάνα.

Μάλλον  είχε υπόψη του από τότε την Ελλάδα………των «αδελφών ψυχών» και των «ανυποψίαστων κίναιδων»  !