Επίκαιροι αμίλητοι

Την ώρα που 650 εργαζόμενοι παραμονές γιορτών, ετοιμάζονται να απολυθούν απο τον Δήμο Αθήνας, ενώ ταυτόχρονα ο Υπουργός Υγείας ετοιμάζει νέο φορέα πρωτοβάθμιας υγείας και χιλιάδες συμπολίτες μας αναμένεται να απολυθούν με την απελευθέρωση των απολύσεων, την ώρα που θα πέσει μαχαίρι στα προνιακά επιδόματα όπως προβλέπει η σχετική έκθεση του ΟΟΣΑ απο τον περασμένο Σεπτέμβρη, κόσμος πολύς πάει και έρχεται στα γραφεία των Υπουργών και των κομμάτων. Είναι οι υποψήφιοι για τις δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές του Μαίου φυσικά.

Ο λαός παρακολουθεί ακίνητος ακόμη τα χάλια τους και περιμένει. Να φοβάσαι όμως εκείνον που δεν κινείται, που δεν οργίζεται, που δεν αντιδρά, γιατί το ξέσπασμα θάναι τρομερό. Τα λόγια αυτά ανήκουν σε ένα λαικό και ελεύθερο άνθρωπο,  αγωνιστή που το βιβλίο των αναμνησεών του βρίκεται σε λίγες πια αριστερές βιβλιοθήκες.   

Κάποτε ο ΕΛΑΣ Αθήνας με αρχηγό τον Ο. Μακρή - καπετάνιος του 1ου και 2ου Συντάγματος της Αθήνας (αυτός είναι ο λαικός και ελεύθερος άνθρωπος) , αγωνίστηκε  εναντίον των καταχτητών και των ιμπεριαλιστών.

Είναι καιρός παραμερίζοντας τις όποιες διαφορές χωρίζουν τους πραγματικούς πατριώτες,  να αγωνιστούμε ξανά απέναντι στον ίδιο εχθρό, που απειλεί την ύπαρξη της πατρίδας μας. Ας μην ξεχνάμε ότι στην Γερμανία σχηματίστηκε κυβέρνηση.  

΄Ηρθε καιρός να ξαναγυρίσουμε στο νεκρό στρατηγό. Οι στίχοι του ποιητή πάντα επίκαιροι και κοφτεροί. Θαυμάστε !    



Την ώρα που αεροκοπανάνε οι άρχοντες περί δημοκρατικής τάξης,
ανάμεσά μας οι αμίλητοι ζούνε.
Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί,
οι ηγεμόνες δυναμώνουν,
ξεσκίζουν, βιάζουν, ληστεύουν,
των ανυπόταχτων τα μούτρα τσαλακώνουν.
Ετούτων των αμίλητων το πετσί,
περίεργα θα ’λεγες είναι φτιαγμένο.
Τους φτύνουνε καταπρόσωπο
κι αυτοί σκουπίζουνε σιωπηλά το πρόσωπο το φτυμένο.
Να αγριέψουνε δεν το λέει η ψυχούλα τους,
και που το παράπονό τους να πούνε;
Απ’ του μισθού τα ψίχουλα,
πώς να αποχωριστούνε;
Μισή ώρα, κι αν, βαστάει το κόχλασμά τους,
μετά αρχινάνε το τρεμούλιασμά τους.
Ει! Ξυπνήστε κοιμισμένοι!
Από την κορυφή ως τα νύχια ξεσκεπάστε τους,
άλλο δε μας μένει.

Vladimir Mayakovsky