Η σκιά μας κι η μυρωδιά μας
Εργάζομαι ως γραμματέας και μουσικός. Το 2009 με απέλυσαν λόγω κρίσης.
Συνέχισα ως μουσικός, σε εργαστήρι δημιουργικής έκφρασης για παιδιά. Δόξα τω Θεώ, έλεγα και το πίστευα.
Η νεόπλουτη 27χρονη ιδιοκτήτρια δεν ήθελε ΙΚΑ, έβγαλα μπλοκάκι. Ανάγκη είχα για δουλειά, δυο παιδιά και στεγαστικό δάνειο. Έτσι, αναβαθμίστηκα! Με λογιστάδες και βιβλία, αμέ!
Μετά, άρχισε η μείωση του ωρομισθίου, κάθε σεζόν και χειρότερα. Το καλοκαίρι του 2012 μου είπε: -40% μείωση μισθού, δουλειά πρωί απόγευμα, να μη σκέφτομαι τη βενζίνη κι αν μου αρέσει, γιατί στη θέση μου μπορεί να έχει δυο πιτσιρίκες.
Είμαι γεννημένη το 1973, πόσο γριά είμαι;
Άνθρωπος της ανατροπής, της έδωσα την ευκαιρία να βρει αυτές τις δυο πιτσιρίκες, στη θέση μου κατά τα γούστα της, καθώς ζητούσε ν' αλλάξουμε και look, και αποχώρησα από την εργασία αυτή χωρίς να προδώσω τα ηθικά στεγανά της προσωπικότητάς μου - και μη νομίζετε ότι τα γράφω όλα αυτά εκ του ασφαλούς.
Ο σύζυγος είναι ένας απλός δημόσιος υπάλληλος. Έχουμε δόση στεγ/κού δανείου, χαράτσια και παιδιά (γερά να ‘ναι)! Δεν ζήσαμε ποτέ με τα πολλά, πάντα με τα μετρημένα. Όχι από μιζέρια, αλλά από άποψη. Η σκιά και η μυρωδιά μας μένει πίσω, όχι το ακριβό μας ρούχο. Το γλυκό, καθημερινό φαγάκι, η αγκαλιά, το φιλί, η μουσική, οι τέχνες, ένα παραμύθι, το μπάνιο στη θάλασσα, τα γέλια και τα κλάματα, η καλή προαίρεση. Αυτά είναι η ζωή μας.
Έψαξα για δουλειά κι ακόμα ψάχνω. Είτε ως γραμματέας είτε ως μουσικός. Απορώ μ' αυτά που «προσφέρουν»! Κάποτε βρήκα μια αγγελία, την έχω πάνω στο ψυγείο κρεμασμένη, για δουλειά στην Γκάνα. Όταν, λοιπόν, η κρίση πανικού μου χτυπάει την πόρτα, απειλώ την οικογένειά μου και τους λέω: Θα φύγω να πάω στην Γκάνα! Κι όλα μπαίνουν σε μια μαγική σειρά και όλοι με συμπονούν, κι εγώ τότε, σαν να μετανιώνω κι η Γκάνα απομακρύνεται ήρεμα και ειρηνικά από την προοπτική στο κάδρο του μυαλού μου.
Κι ελπίζω και ονειρεύομαι, χωρίς Αυτούς και τους Άλλους, παρά με την οικογένειά μου και με την εσωτερική δύναμη που έχουμε όλοι μέσα μας!
Συνέχισα ως μουσικός, σε εργαστήρι δημιουργικής έκφρασης για παιδιά. Δόξα τω Θεώ, έλεγα και το πίστευα.
Η νεόπλουτη 27χρονη ιδιοκτήτρια δεν ήθελε ΙΚΑ, έβγαλα μπλοκάκι. Ανάγκη είχα για δουλειά, δυο παιδιά και στεγαστικό δάνειο. Έτσι, αναβαθμίστηκα! Με λογιστάδες και βιβλία, αμέ!
Μετά, άρχισε η μείωση του ωρομισθίου, κάθε σεζόν και χειρότερα. Το καλοκαίρι του 2012 μου είπε: -40% μείωση μισθού, δουλειά πρωί απόγευμα, να μη σκέφτομαι τη βενζίνη κι αν μου αρέσει, γιατί στη θέση μου μπορεί να έχει δυο πιτσιρίκες.
Είμαι γεννημένη το 1973, πόσο γριά είμαι;
Άνθρωπος της ανατροπής, της έδωσα την ευκαιρία να βρει αυτές τις δυο πιτσιρίκες, στη θέση μου κατά τα γούστα της, καθώς ζητούσε ν' αλλάξουμε και look, και αποχώρησα από την εργασία αυτή χωρίς να προδώσω τα ηθικά στεγανά της προσωπικότητάς μου - και μη νομίζετε ότι τα γράφω όλα αυτά εκ του ασφαλούς.
Ο σύζυγος είναι ένας απλός δημόσιος υπάλληλος. Έχουμε δόση στεγ/κού δανείου, χαράτσια και παιδιά (γερά να ‘ναι)! Δεν ζήσαμε ποτέ με τα πολλά, πάντα με τα μετρημένα. Όχι από μιζέρια, αλλά από άποψη. Η σκιά και η μυρωδιά μας μένει πίσω, όχι το ακριβό μας ρούχο. Το γλυκό, καθημερινό φαγάκι, η αγκαλιά, το φιλί, η μουσική, οι τέχνες, ένα παραμύθι, το μπάνιο στη θάλασσα, τα γέλια και τα κλάματα, η καλή προαίρεση. Αυτά είναι η ζωή μας.
Έψαξα για δουλειά κι ακόμα ψάχνω. Είτε ως γραμματέας είτε ως μουσικός. Απορώ μ' αυτά που «προσφέρουν»! Κάποτε βρήκα μια αγγελία, την έχω πάνω στο ψυγείο κρεμασμένη, για δουλειά στην Γκάνα. Όταν, λοιπόν, η κρίση πανικού μου χτυπάει την πόρτα, απειλώ την οικογένειά μου και τους λέω: Θα φύγω να πάω στην Γκάνα! Κι όλα μπαίνουν σε μια μαγική σειρά και όλοι με συμπονούν, κι εγώ τότε, σαν να μετανιώνω κι η Γκάνα απομακρύνεται ήρεμα και ειρηνικά από την προοπτική στο κάδρο του μυαλού μου.
Κι ελπίζω και ονειρεύομαι, χωρίς Αυτούς και τους Άλλους, παρά με την οικογένειά μου και με την εσωτερική δύναμη που έχουμε όλοι μέσα μας!
ΣΟΦΙΑ , 40 χρ. , Αττική
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ www.imerologioanergou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου