ΜΠΈΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ ( 1973 - ΒΕΡΟΛΙΝΟ - ΠΡΩΤΟΣ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕHRUNG - EMPFANG)
Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει
=====================================================================
0 βιομηχανικός
καπιταλισμός, που σύμβολο του ήταν μέχρι το 1960, το εργοστάσιο με τις καμινάδες του, τους ρυθμούς
δραστηριότητας του, την εργασιακή πειθαρχία του, έχει ήδη ξεθωριάσει μπροστά στην καινούργια
πραγματικότητα. Μαζί του και η εργατική τάξη, ο εργατικός συνδικαλισμός και μια
ορισμένη μορφή κοινωνικών συγκρούσεων και σχέσεων.
Δεν είναι λοιπόν
τυχαίο το ότι ταυτόχρονα, καταρρέει μια
ολόκληρη αντίληψη για το σοσιαλισμό, η αντίληψη που σφυρηλατήθηκε μέσα στον
αγώνα εναντίον της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, μέσα στη βιομηχανία, που ανέδειξε την εργατική
τάξη σε κύρια δύναμη της ανθρώπινης χειραφέτησης και το βιομηχανικό
προλεταριάτο σε «Μεσσία» των μοντέρνων καιρών.
Βέβαια τα ιδεώδη
που θεμελίωσαν το σοσιαλισμό (αλληλεγγύη, ισοτιμία, κοινωνική δικαιοσύνη,
αδελφοσύνη κλπ) φαίνεται να επιβιώνουν ακόμη σήμερα, αλλά διπλά εξασθενημένα:
αφενός επειδή έχουν χάσει την αγωνιστική τους δυναμική και αφετέρου επειδή
καλούνται να ανασυντεθούν μέσα σε καπιταλιστικές οικονομίες που έχουν γίνει
εύθραυστες από την κρίση των μνημονίων.
Να ανασυντεθούν όμως
σε σχέση με τί; Τη νέα αυτή κοινωνία που
γεννιέται, οι αναλυτές την έχουν χαρακτηρίσει με διάφορους τρόπους: κοινωνία
μεταβιομηχανική, κοινωνία των υπηρεσιών, της πληροφορίας, της επικοινωνίας...
Είναι όμως εκεί το ουσιώδες;
Όχι βέβαια. Η μεγάλη δυναμική του καιρού μας είναι η
επέκταση των εμπορικών και καπιταλιστικών σχέσεων με κάθε τίμημα σχεδόν σε όλους τους τομείς: στην
ικανοποίηση των αναγκών συντήρησης και ευμάρειας των ανθρώπων, στην πορεία
επιχειρήσεων και οργανισμών, στη λειτουργία των συστημάτων πληροφόρησης και
αποφάσεων, στη διαχείριση της πολιτικής, των κοινωνικών συστημάτων, του
περιβάλλοντος, της Γης κλπ.
Πρόκειται λοιπόν
για μια νέα φάση του
καταμερισμού της εργασίας και της εμπορευματικής σφαίρας, που σημαδεύεται από τον πολλαπλασιασμό των
πολυσύνθετων εμπορευμάτων, ένα μεγάλο μέρος των οποίων παράγεται από μεγάλους πλέον
επιχειρηματικούς ομίλους απευθείας ή κάτω από τον έλεγχο τους. Η παραγωγή αυτή
απαιτεί ταυτόχρονα να υπάρχει διαθέσιμη εργασία με υψηλή επαγγελματική
κατάρτιση (νομική, ιατρική, οικονομολογική, διαχειριστική κλπ.) καθώς και
υλικές τεχνολογίες συχνά πολύ προηγμένες. Και όπου δεν συμβαίνει αυτό, μεγάλα
ποσά μεταφέρονται σε δάνεια κρατών και όχι επιχειρήσεων, ενώ ταυτόχρονα βασικές δημόσιες υπηρεσίες ιδιωτικοποιούνται
( υγεία, ασφάλεια, παιδεία, ύδρευση, ηλεκτρισμός, επικοινωνίες κλπ) με δεκάδες δισεκατομμύρια
κέρδος για τους νέους (πλην γνωστούς σε όλους παρόχους ). Η πίσω πόρτα του
καπιταλισμού στην Ελλάδα.
Ο ΟΑΕΔ των
μνημονίων βρίσκεται πολύ έξω από τον
καταμερισμό εργασίας των αγορών. Δεν ασκεί πολιτική απασχόλησης ή κατάρτισης
πλέον σε κανένα επίπεδο.
΄Εχει
αλλοτριωθεί κάθετα και οριζόντια. Μολονότι χρηματοδοτήθηκε πλουσιοπάροχα από τα διαρθρωτικά
Ταμεία της ΕΕ, δεν κατάφερε ποτέ να "ορθώσει ανάστημα" στον σχεδιασμό
και εφαρμογή προγραμμάτων, δίχως την ασφυκτική εποπτεία των Διοικήσεων του από
το Υπουργείο Εργασίας. Δαπανήθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, σε
αμφίβολης αποτελεσματικότητας προγράμματα, ενώ χρηματοδότησε επιχειρήσεις χωρίς
στην ουσία να σταθεροποιεί την απασχόληση των εργαζομένων.
Ο Λόγος είναι προφανής. Πολιτική επιστράτευση
στο βωμό της ανάληψης της εξουσίας και διατήρηση της «ελπίδας» στο λαό. Με 1,5
εκ. ανέργους σήμερα δεν μπορεί να
μιλήσει κανείς πια. Και όμως συμβαίνει
το αντίθετο. Από το success – story μέχρι την νέα μνημονική σύμβαση της Ελλάδας.
Φαίνεται ότι όσα πακέτα
στήριξης πήραμε από την ΕΕ , τόσα μνημόνια θα υπογράψουμε με ΕΕ και ΔΝΤ.
Κυρίαρχο
συστατικό της πολιτικής του Οργανισμού ήταν και παραμένει η γενίκευση του εμπορεύματος "
ανθρώπινη εργασία" προς όφελος εκείνων που «κερδίζουν» από αυτό. Ο ΟΑΕΔ
δεν παράγει φυσικά θέσεις εργασίας, αλλά ούτε να διαχειριστεί μπορεί το πενιχρό του
μερίδιο στην αγορά εργασίας. Με την αποσάρθρωση
και διάλυση της εφαρμογής της εξατομικευμένης στήριξης των ανέργων και
εργαζόμενων, τις επισκέψεις σε επιχειρήσεις για ανίχνευση θέσεων εργασίας, την
μετατροπή των ΚΠΑ σε επιδοματικά Κέντρα, ό ίδιος απώλεσε το όποιο ισχνό
πλεονέκτημα προσπάθησε να αναπτύξει.
Η
εμπορευματοποίηση του ανθρώπου (γενικευμένη εμπορευματοποίηση εργατικού
δυναμικού, υγείας, εκπαίδευσης κλπ) με την προοπτική σε λίγο να
έχουμε "γενετική
διαχείριση" (διάβασε re
- engineering) ολόκληρης της ανθρώπινης ύπαρξης των υπαλλήλων του Οργανισμού
με την συμμετοχή των πρώην υπαλλήλων του ΟΕΕ και ΟΕΕΚ, αλλά και των "κοινωνικών
λειτουργιών" του, προκειμένου
αργότερα να χειραγωγούνται μέσω αυτών οι όποιες πολιτικές αποφάσεις, που θα ισχύουν σύμφωνα με τις επιταγές της τρόικας βρίσκεται στην Ελλάδα.
Καμιά προσπάθεια
για ανώτερες ανθρώπινες δραστηριότητες (επιστημονική έρευνα, επεξεργασία γνώσεων, μεταφορά διεθνούς εμπειρίας, μεθοδική οικονομική διαχείριση κλπ. Ο Οργανισμός
που δεν διδάχτηκε τίποτε και δεν έμαθε τίποτε τα τελευταία 30 χρόνια. Και σήμερα
οι εργαζόμενοι καλούνται να
απολυθούν οικειοθελώς, κατηγορούμενοι και επωμιζόμενοι το βάρος της αποτυχίας
των πολιτικών αποφάσεων, με ασαφή κριτήρια απόδοσης, αλλά μάλλον γνωστά σε
όλους τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Στροφή σε επιδόματα πάσης μορφής,
εμπόριο νέων κατοικιών ίσως γίνει στο μέλλον, δωρεάν εισιτήρια για θέατρα, βιβλία,διακοπές, στο βάθος όμως μετατροπή σε ΝΠΙΔ και νέος κύκλος
απολύσεων, αλλά και μεταθέσεων - αποσπάσεων (πανε αντάμα) και λογής λογής παροχές σε χρήμα ή
σε είδος (τις λένε στοχευμένες) ….. το
κατάλληλο διάστημα (πάντα παραμονή εκλογών).
Ο σύλλογος και η ομοσπονδία των εργαζομένων, φαίνεται να βασανίζεται από δικούς τους προβληματισμούς
και όχι από εκείνους των απολυμένων ή ακόμη και νεκρών συναδέλφων. Καμιά κίνηση ελέγχου του
συστήματος ( διοικητικά – οικονομικά δρώμενα) καμιά κίνηση νομικής στήριξης που
θα απαιτηθεί άμεσα για την αντιμετώπιση της λαίλαπας των απολύσεων. Σιωπή
παντού. Φτάνει πια.
Οι απεργίες της προηγούμενης περιόδου μέσα στον Αύγουστο έδειξαν με
τη μαζικότητά τους, ότι οι εργαζόμενοι, είναι ενάντια στις αλλαγές που προωθούνται σε βάρος των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Ήδη βρίσκονται σε προετοιμασία νέων κινητοποιήσεων. Και αυτό είναι η μόνη επλίδα για μας. Όλα αυτά δείχνουν ότι παρά την
αδράνεια, την παθητικότητα και τη συνδιαλλαγή των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΓΣΕΕ
- ΑΔΕΔΥ, οι εργαζόμενοι θέλουν να αντισταθούν και με τον ενωτικό πανεργατικό
τους αγώνα, να σταματήσουν την επίθεση ενάντια στα δικαιώματά μας και σε όσα
μας ανήκουν.
Κάτω
η κρατική βία και τρομοκρατία- Καμιά
απόλυση εργαζόμενου/ης
Το
απεργιακό ποτάμι δεν γυρίζει πίσω
Να
αποσυρθούν τα όποια μέτρα κυβέρνησης-ΔΝΤ-ΕΕ
Την
πολιτική ευθύνη για τους νεκρούς θα έχουν η Διοίκηση και η κυβέρνηση
Να κλιμακωθεί τώρα ο αγώνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου