ΚΟΡΔΑΤΟΣ VS ΑΔΕΔΥ

Το Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. κατά τη σημερινή, Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013, προγραμματισμένη συνεδρίασή του, έλαβε απόφαση για κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων των εργαζομένων στο Δημόσιο Τομέα, ενάντια στην πολιτική των διαθεσιμοτήτων και των απολύσεων που υλοποιεί ευλαβικά η Κυβέρνηση, καθοδηγούμενη από την Τρόικα, με στόχο τη διάλυση των Δημοσίων Υπηρεσιών και των δομών του Κοινωνικού Κράτους.

Συγκεκριμένα, το Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. αποφάσισε παρατεταμένες, πολύμορφες, συγκρουσιακές αγωνιστικές κινητοποιήσεις που περιλαμβάνουν:

1. Εβδομάδα δράσης απεργιακών και αγωνιστικών κινητοποιήσεων, από τη Δευτέρα 16 έως την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013.

2. 48ωρη απεργία σε όλο το Δημόσιο Τομέα, Τετάρτη 18 και Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013. Όπως αναφέρει, στην απεργιακή αυτή κινητοποίηση θα επιδιώξουμε, ύστερα από συνεννόηση με τις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους κοινωνικούς φορείς, με τους οποίους είμαστε σε συνεχή επικοινωνία, να διευρύνουμε τις αγωνιστικές και απεργιακές κινητοποιήσεις και με τη δική τους συμμετοχή.

3. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας Δευτέρα 16 έως Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013, η ΑΔΕΔΥ καλεί τις Ομοσπονδίες και τα Σωματεία των εργαζομένων να αποφασίσουν -μέσα από Γενικές Συνελεύσεις- συλλαλητήρια και άλλες μορφές κινητοποιήσεων και να προτείνουν για την παραπέρα πορεία του απεργιακού αγώνα.

4. Την Πέμπτη, 19 Σεπτεμβρίου 2013, θα συνεδριάσει από κοινού, η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. με τα προεδρεία των Ομοσπονδιών, για εκτίμηση των μέχρι τότε εξελίξεων, προκειμένου να αποφασιστούν τα επόμενα αγωνιστικά και απεργιακά βήματα στην κατεύθυνση κλιμάκωσης του αγώνα διαρκείας, στο Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. που θα συνέλθει σε συνεδρίαση το Σάββατο, 21 Σεπτεμβρίου 2013.

Πηγή : www.prezatv.blogspot.com 

==========================================================

……………..Γι  αυτό σε  όσους  παρακολουθούν τό παγκόσμιο εργατικό κίνημα σ΄ όλες τις εκδηλώσεις του , γεννιούνται πολλά ερωτήματα και απορίες. Oι βασικές αρχές του επιστημονικού σοσιαλισμού, ερωτούν, δέν έχουν επιβεβαίωση άπ' τή σύγχρονη Ιστορική πραγματικότητα; Ή απάντηση είναι αρνητική. Ή νομοτέλεια των κοινωνικών φαινομένων υπάρχει και επιβεβαιώνει τις απόψεις των Μαρξ  - Ένγκελς, αρκεί νά μπορεί κανείς, νά κατέχει τις απαραίτητες γνώσεις γιά νά καταλάβει ατό βάθος και πλάτος τους τά σημερινά προβλήματα του διεθνούς συνδικαλισμού.

Και επειδή ατή χώρα μας το συνδικαλιστικό κίνημα άπό χρόνια τώρα έχει παραστρατήσει, τά νέα  ηγετικά στελέχη πού θά βάλουν  ώς σκοπό τους νά ξαναφέρουν τόν ελληνικό συνδικαλισμό ατό σωστό δρόμο, πρέπει νά μορφωθούν, δηλαδή νά εξοπλιστούν μέ τις Απαραίτητες Ιστορικές γνώσεις τις σχετικές μέ τις διάφορες φάσεις τού διεθνούς συνδικαλισμού.

Δέν πρέπει νά τό κρύβουμε πώς ο ελληνικός συνδικαλισμός στην επίσημη εμφάνιση και  εκπροσώπηση του δέν εκτελεί τόν Ιστορικό του ρόλο και προορισμό. Όπως και άλλου,  έτσι και σέ μας, γιά πολύ γνωστούς λόγους άναπτύχτηκε και έπιβλήθηκε ό έργατοπατερισμός. Γι΄ αυτό τά πιο πολλά Σωματεία έχουν γίνει υποχείρια τών καπιταλιστών.

Ή Εργατική Αριστοκρατία και γραφειοκρατία, παίζει τον ρόλο του ουραγού της κεφαλαιοκρατίας και γι΄  αυτό όχι μόνο λυμαίνεται το εργατικό κίνημα αλλά γίνεται τροχοπέδη στις κρίσιμες στιγμές του αγώνα, όταν δηλ. οι μάζες αγωνίζονται από την μια μεριά να κρατήσουν τα αποχτημένα δικαιωματά τους και από την άλλη να πραγματοποιήσουν νέες καταχτήσεις.

Ή εργατική γραφειοκρατία και αριστοκρατία από τήν κοινωνική της θέση, έχει εγκαταλείψει τους Αγώνες τού πεζοδρομίου και  μάχεται μόνο γιά νά πάρουν οι εργάτες μερικά ψυχούλα άπό τό πλούσιο τραπέζι τού καπιταλισμού. Συνέπεια της γραφειοκρατοπαίησης τών Συνδικάτων είναι ή Έλλειψη δημοκρατίας μέσα στά Σωματεία και ή συνεργασία της γραφειοκρατίας μέ το Κράτος.

Τά αποτελέσματα τού εργατοπατερισμού Έφεραν τό Συνδικαλισμό ατό σημερινό κατάντημα,

θά χρειαστούν Αγώνες γιά νά αποχτήσουν τά εργατικά Σωματεία τήν ανεξαρτησία τους, γιά να Αποτινάξουν άπό πάνω τους τήν κηδεμονία και  προστασία  τών κάθε λογίς εργατοπατέρων.

Γιά νά πετύχουν όμως oι αγώνες αυτοί, πρέπει, εκείνοι πού θά μπουν επικεφαλής νά είναι γερά μορφωμένοι. Νά ξέρουν καλά τήν Ιστορία τού διεθνούς συνδικαλισμού και επιστημονικού σοσιαλισμού.

ΓΙΑΝΗΣ ΚΟΡΔΑΤΟΣ – προλογίζοντας το βιβλίο του Ο. Φόστερ – Η Ιστορία του Παγκόσμιου Συνδικαλιστικού Κινήματος (ΤΟΜΟΣ Α – εκδόσεις ΜΟΡΦΩΣΗ – ΑΘΗΝΑ 1956 ) 

Περισσότερες πληροφορίες για την ζωή και το έργο του : http://syllogosgk.blogspot.gr/

ΜΕΡΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ : Στην εποχή μας το διακριτικό γνώριμα της αστικής τάξης ή τουλάχιστον όποια απομείνει στην χώρα μας τα επόμενα χρόνια, είναι και θα είναι η απλοποίηση των ταξικών ανταγωνισμών. Να το πω απλά. Δεν μπορώ να ψηφίζω εγώ ο eργάτης, το ίδιο κόμμα που ψηφίζει ο κ. Λάτσης ή ο κ. Βαρδινογιάννης. 

 Ο συνδικαλισμός στον οργανισμό μας, αντί να πρεσβεύει ταξίδια και συνέδρια, έπρεπε ουσιαστικά και τυπικά να ορθώσει ανάστημα μπροστά στην λαίλαπα των μέτρων και απολύσεων που σαρώνουν την εργατική τάξη. Οι φτηνές δικαιολογίες και η έλλειψη συντονισμού ανάμεσα στις "πολιτικές", εξαγριώνουν τον συνάδελφο και μειώνουν το κύρος του αγώνα. Οι συνδικαλιστές πρέπει να καταλάβουν οτι ξέχωρα απο τα ρουσφέτια,  υπάρχει ολόκληρη "πολιτεία κρατικών συμφερόντων", αφού το ίδιο το κράτος χρησιμοποιείται απο την άρχουσα τάξη και τους μνημονιακούς υπηκόους του, για να εκμεταλλεύεται τους υποδουλωμένους "παραγωγούς εργασίας".

Σιγά μην πιστεύει κανείς ότι το Κράτος είναι ενας φιλανθρωπικός οργανισμός που στέκεται υπεράνω των τάξεων και αφιερώνει όλες τις δυνάμεις του στο να προωθεί τα συμφέροντα της κοινωνίας σαν σύνολο. Νοσοκομεία, παιδεία, υδάτινοι πόροι και ενέργεια, μεταφορές και ακίνητα όλα στο βωμό του κέρδους, θα παραδοθούν σε ιδιώτες. Στην καπιταλιστική κοινωνία μόνο επαναστατικό ρόλο μπορεί να παίξει πλέον η εργατική τάξη.

Πως οι συνάδεφοι με τόσες υποχρεώσεις (χαράτσια, παιδιά που σπουδάζουν ή είναι άνεργα, προβλήματα υγείας, δάνεια κλπ) θα μπορέσουν να πεισθούν για την αναγκαιότητα του αγώνα? Η επιβίωση είναι το ισχυρότερο κίνητρο του ανθρώπου. Μην το ξεχνάτε. Ακόμη όμως ισχυρότερο είναι η απογοήτευση.  

Οι συνδικαλιστές οφείλουν να κατανοήσουν έγκαιρα την "κόπωση" και να λάβουν νέα μέτρα, ξεφεύγοντας επιτέλους απο τις παραδοσιακές αρχές της ΑΔΕΔΥ, που έχει την βασική ευθύνη τόσα χρόνια για την κατάντια της δημόσιας Διοίκησης. 

Αν γρήγορα δεν ληφθούν ουσιαστικά αντι-μνημονιακά μέτρα και όχι απεργίες δύο (2 ) ημερών με  επανεκτίμηση της κατάστασης, το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο και το χειρότερο για πάντα. Και για όλους, έστω και αν κάποιοι νομίζουν ότι η "εξουσία" στην οποία έχουν προσκοληθεί και την εξυπηρετούν ψηφίζοντας και υπακούοντας τις εντολές της,   θα τους προστατεύσει πάντοτε. Ακόμη και τα κατοικίδια ξέρουν ότι κάποτε το "αφεντικό" τους ενδέχεται να χαθεί.